Volgens de Economist Intelligence Unit leefde 5,7% van de wereldbevolking in 2019 in landen die als ‘volle democratieën’ bestempeld konden worden. In 2008 was dat nog 14,4%. Dit zou voor ons allen reden tot zeer grote zorg moeten zijn. Hoe kan dit en wat zegt dit over ons als burgers en over onze politici? Hebben wij de juiste electorale keuzes gemaakt en beschermen onze politici ons voldoende tegen onvrijheid, rechteloosheid en willekeur? In dit artikel onderzoek ik welke krachten ons bedreigen en wat de poort openzet naar datgene waar we 75 jaar geleden aan zijn ontsnapt.
Hoe wrang is het als je na een heftig bevochten overwinning op Remainers in eigen land, erin bent geslaagd te ontsnappen uit een door jou ervaren dwangbuis van Brusselse regels en juridische bevoogding, en je vervolgens de complete controle over je herwonnen vrijheid uit handen moet geven aan een onzichtbaar, onberekenbaar en dodelijk virus? Veel erger kan waarschijnlijk niet: glorie en tegenslag zijn in de politiek onafscheidelijke kameraden. Deze aflevering van mijn Brexit-monitor voorspelt dat Johnson het zwaar gaat krijgen.
Europa zit zichzelf in de weg. Iedere crisis maakt de EU bleker, machtelozer en meer kwetsbaar. Zelfs de grootste optimist moet toegeven dat de rek eruit is. Het uiteen laten vallen van de EU is echter geen optie; het staat gelijk met politieke zelfvernietiging. Het is tijd voor een nieuwe impuls. De coronacrisis is wellicht de katalysator die daarvoor zorgen kan. In dit artikel stel ik een diagnose en schrijf ik een recept uit voor herstel.
Hoe kan het zijn dat politici soms totaal verrast worden door zaken die zich zo duidelijk aandienen? Waarom is feitenvrije politiek zo verleidelijk en tegelijkertijd zo gevaarlijk? Wat als percepties weersproken worden door de feiten; hoe lastig is dat voor politici? In dit artikel onderzoek ik aan de hand van een Iers voorbeeld de dilemma’s en breek ik een lans voor politiek leiderschap op basis van feiten, proportionaliteit en waarden.
Met de uitslag van de verkiezingen voor het Britse Lagerhuis is in een klap een einde gekomen aan het drie en een half jaar durende treurspel rond de Brexit dat zowel het Verenigd Koninkrijk als de EU in zijn greep hield. Met een meerderheid van 43 zetels en een verdeelde oppositie heeft de Conservatieve partij de komende vijf jaar alle kaarten in handen om de binnenlandse politieke agenda compleet naar haar hand te zetten. Dit neemt niet weg dat er internationaal nog een lange weg te gaan is. 'Getting Brexit Done' is nu officieel een feit … maar gaat het ook werken?
Trouwe lezers van mijn artikelen zullen weten dat ik me stoor aan de dogma’s en simpliciteit waarmee het energiedebat regelmatig wordt opgezadeld. Het is niet productief, te vaak selectief in de gehanteerde feiten en het gaat voorbij aan de complexiteit van de uitdagingen waarvoor wij gesteld staan. In dit artikel probeer ik, op basis van een uitgebreid feitenonderzoek, in deze problematiek een weg te vinden en aanknopingspunten te zoeken voor toekomstig Nederlands beleid en handelen.
De polder is door de media en vanuit populistische hoeken al vele malen doodverklaard. Transparantie zou het antwoord moeten zijn op alle grote vragen waar onze maatschappij oplossingen voor zoekt. Niets is minder waar en het succes waarmee Nederland al polderend complexe vraagstukken aanpakt is daar het bewijs van. Dit artikel laat zien dat Nederland zichzelf uitstekend op de kaart zet in vergelijking met andere landen en haar burgers daarmee een groot plezier doet.
Weer verstrijkt er een Brexit-deadline zonder uitkomst. Alles en iedereen zit elkaar dwars in het Brexit-dossier. Met een beroep op de volkswil, tracht Boris Johnson een oplossing te forceren. Dit artikel probeert te achterhalen wat het 'volk' nu precies wilde toen het voor 'Leave' stemde. Dat blijkt in ieder geval iets heel anders te zijn dan wat de harde brexiteers zo graag willen …
Een nieuwe eerste minister, nieuwe kansen! Johnsons verkiezing als leider van de Conservatieve partij levert hem ook het hoogste politieke ambt van het Verenigd Koninkrijk op. De Brexit zat onder May volkomen op slot, dus verandering was noodzakelijk. In deze aflevering van de Brexit-monitor schets ik de dilemma’s en uitdagingen die Johnson te wachten staan. Gaat hij de geschiedenis in als joker of worden we verrast en blijkt er een staatsman in hem te schuilen?
Wat is er terechtgekomen van de idealen die het noodzakelijk maakten dat de Amerikaanse kolonisten zich afscheidden van de Britten in 1776? Hoe bijzonder waren deze idealen, die het fundament vormden voor de Amerikaanse droom en wie konden zich warmen in het licht daarvan? Waar staan deze idealen nu voor en wie strekken ze tot voorbeeld? Op deze vragen probeer ik in dit artikel een antwoord te vinden.
Met de verkiezingen voor het Europees Parlement voor de deur (23-26 mei) is het goed te reflecteren waarom ‘Europa’ mijn (en onze) steun en aandacht verdient. Maar ook, wat beter kan en moet! Waar zitten pijnpunten en wat kunnen we daaraan doen? In dit artikel probeer ik daar een antwoord op te vinden.
Sir Winston Churchill zou zich omdraaien in zijn graf. Als de Battle of Britain een hoogtepunt was in opofferingsgezindheid van zo weinigen voor de toekomst van zo velen in het Verenigd Koninkrijk en daarbuiten, dan is de Brexit daar het tegenbeeld van. Nooit heeft het disfunctioneren van zo weinigen, de toekomst van zo velen op het spel gezet. Deze aflevering van de Brexit-monitor kijkt terug, stelt vast en kijkt (met gepaste schroom gezien de onvoorspelbaarheid der dingen) vooruit.
Naar aanleiding van mijn vorige artikel ‘Fifty shades of Brexit’ en mijn openbare brief aan de Europese Raad, heb ik vragen gekregen over de daarin geformuleerde oproep. De brief roept met name de EU op haar standpunt rond de Backstop te heroverwegen. Deze is niet acceptabel voor het Britse parlement en draagt ook overigens na ‘departure day’ 29 maart niet bij tot harmonie tussen de bij de Brexit betrokken partijen. Op de gerezen vragen ga ik in dit artikel verder in. Ook presenteer ik hierin de uitkomsten van mijn Brexit-monitor over het derde kwartaal 2018.
De 15de januari 2019 zou de geschiedenis ingaan als de dag dat het Verenigd Koninkrijk een historische beslissing nam over haar relatie met de Europese Unie …. ware het niet dat alles in dit dossier altijd anders uitpakt dan verwacht, terwijl er eigenlijk niets is veranderd. May zit er nog, de Brexit-deal is nog geenszins dood en de Britten blijven hopeloos verdeeld. In deze tussentijdse Brexit-update probeer ik de huidige situatie te duiden en doe ik enkele voorspellingen.
De gele hesjes-beweging heeft inmiddels de aandacht van de Franse regering en zal regeringen in menige Europese hoofdstad aan het denken hebben gezet. Met de verkiezingen voor het Europese parlement in het vooruitzicht, zal goed nagedacht moeten worden hoe de middenklasse te bevrijden van haar angst voor hogere prijzen, belastingen en slechtere voorzieningen en daarmee uit de klauwen te houden van partijen buiten het politieke midden die deze angsten met liefde voeden en exploiteren. Dit artikel verkent oorzaken, onderzoekt angsten en reflecteert op mogelijke gevolgen en oplossingen.
Is er nu wel of geen voortgang geboekt in de Brexit-onderhandelingen de afgelopen week? De berichten zijn vaag en de details dun. Is dit rook en waar is dan het vuur? Het weinige wat er naar buiten komt na een tijd van relatieve stilte (‘the tunnel’ zoals de Britten dit noemen) suggereert dat vooruitgang is geboekt over de Ierse grenskwestie en financiële diensten. Hoewel de Brexit volgens mij nog steeds een belachelijk idee is, is een deal beter dan geen deal. In dit artikel geef ik aan de hand van een vergelijking tussen Ierland en het Verenigd Koninkrijk aan waarom. Ook zijn de uitkomsten van het 2dekwartaal 2018 van de Brexit-monitor binnen.
Voor de vierde keer breng ik in kaart hoe de opbrengsten van overheidshandelen voor burgers zich verhouden tot de lasten daarvan. Het geeft een verrassend inzicht in de resultaten van de gemaakte keuzes. In deze editie van de General Government Performance Index kijk ik ook hoe deze prestaties zich vertalen in politiek draagvlak voor het gevoerde beleid.
Dit jaar zal duidelijk moeten worden of er een door de Nederlandse politiek breed gedragen Klimaatakkoord tot stand komt. De ambitie is er en de voortekenen zijn gunstig, maar er moet nog een hoop gerekend en ingevuld worden voor het daadwerkelijk zover is. In dit artikel doe ik een poging de complexiteit van de energietransitie te ontwarren en in kaart te brengen wat wel en wat juist niet gedaan moet worden om het voor deze noodzakelijke omschakeling vereiste draagvlak te verkrijgen.
Als de afgelopen maanden al zwaar drukten op Theresa May, dan is zeker dat het de komende maanden niet makkelijker wordt. May moet, om tegemoet te komen aan het door het parlement zwaarbevochten recht op inspraak over de uitkomst van de Brexit, in oktober ‘haar’ deal met de EU hebben gesloten als ze niet het risico wil lopen op B(rexit)-day 29 maart 2019 met lege handen te komen te staan. Op basis van de huidige uitgangspunten gaat dat niet lukken. Is er een plan B?
De NAVO is een van de grootste supranationale organisaties ter wereld die vooral in de 20ste eeuw meer dan eens haar bestaansrecht heeft bewezen. Gezamenlijke kracht is macht en dat moet vooral zo blijven. De laatste tijd lijkt het vooral om (meer) geld te gaan en minder om de vraag hoe we ons wapenen tegen de nieuwe gevaren die onze vrijheid en veiligheid bedreigen. In dit artikel pleit ik na een rondgang langs doelstelling, feiten en prestaties van de NAVO voor een krachtige heroriëntatie op doel en effectiviteit van de organisatie.