Hoe zorgen we ervoor dat Planeet Aarde voor de (klein)kinderen van onze (klein)kinderen bewoonbaar, maar ook leefbaar is? Welke factoren spelen daarin een rol, waar moeten we rekening mee houden? In dit artikel probeer ik jou, de lezer, mee te krijgen in (het perfectioneren van) een meetsysteem dat een nieuwe standaard zou kunnen worden om duurzame ontwikkeling te monitoren: de Sustainable Development Index.
Het wordt steeds duidelijker dat dertien jaar Tory-beleid de Britten weinig meer gebracht heeft dan falende voorzieningen, valse beloften, polarisatie en opportunisme. In deze Brexitmonitor maak ik weer de balans op over de afgelopen periode.
De aanhoudende discussie over de landbouw in de stikstof- en broeikasgascrisis vraagt om verdieping. Beide bestrijken andere dimensies in reikwijdte, maar zijn tegelijkertijd nauw met elkaar verweven. Ik tracht in dit artikel mijzelf meer inhoudelijke input te verschaffen voor oordeelsvorming. Op deze wijze hoop ik weer enig zicht te krijgen op wat er aan de hand is, wie eigenaar is van welk probleem, en of er nog ruimte is voor oplossingen, en zo ja waar deze gezocht moeten worden.
De Russische inval in Oekraïne heeft tot nu toe alleen maar verliezers opgeleverd. Buiten alle ellende die deze strijd brengt, heeft het ons ook het belangrijke besef gebracht dat wij wel erg kwetsbaar zijn in onze energiepositie. Er is wat dat betreft nog een lange weg te gaan. Wat is nodig om zowel duurzaam in onze totale energiebehoefte te kunnen voorzien als om energiezekerheid te kunnen garanderen? In hoeverre is de olie- en milieulobby medeverantwoordelijk voor de klimaatcrisis en de vele broeikasgasdoden en de grote gezondheidsschade van koolstofuitstoot? In dit stuk doe ik een poging op die vragen antwoorden te vinden.
Trouwe lezers van mijn artikelen zullen weten dat ik me stoor aan de dogma’s en simpliciteit waarmee het energiedebat regelmatig wordt opgezadeld. Het is niet productief, te vaak selectief in de gehanteerde feiten en het gaat voorbij aan de complexiteit van de uitdagingen waarvoor wij gesteld staan. In dit artikel probeer ik, op basis van een uitgebreid feitenonderzoek, in deze problematiek een weg te vinden en aanknopingspunten te zoeken voor toekomstig Nederlands beleid en handelen.
De polder is door de media en vanuit populistische hoeken al vele malen doodverklaard. Transparantie zou het antwoord moeten zijn op alle grote vragen waar onze maatschappij oplossingen voor zoekt. Niets is minder waar en het succes waarmee Nederland al polderend complexe vraagstukken aanpakt is daar het bewijs van. Dit artikel laat zien dat Nederland zichzelf uitstekend op de kaart zet in vergelijking met andere landen en haar burgers daarmee een groot plezier doet.
Dit jaar zal duidelijk moeten worden of er een door de Nederlandse politiek breed gedragen Klimaatakkoord tot stand komt. De ambitie is er en de voortekenen zijn gunstig, maar er moet nog een hoop gerekend en ingevuld worden voor het daadwerkelijk zover is. In dit artikel doe ik een poging de complexiteit van de energietransitie te ontwarren en in kaart te brengen wat wel en wat juist niet gedaan moet worden om het voor deze noodzakelijke omschakeling vereiste draagvlak te verkrijgen.
Hoewel klimaatverandering de verkiezingsstrijd minder beheerst heeft dan waarschijnlijk zou moeten, is het zeker dat er in de kabinetsformatie nog harde noten over gekraakt zullen worden. Om in staat te zijn over de verschillende posities en uitkomsten zelfstandig een oordeel te vellen, heb ik mij ondergedompeld in het overvloedige maar niet altijd even toegankelijke materiaal over deze materie. De noodzaak tot actie kende ik uiteraard, maar de achterliggende harde feiten minder. Het zijn de bouwstenen geworden voor dit artikel over aanleiding tot, afspraken over en politieke dilemma's aangaande klimaatverandering en beleid.