Al enige tijd verwonder ik me over het feit dat religieuze instellingen zo weinig weerstand bieden aan het populisme en de daarmee samenhangende hardnekkige politieke corruptie die samenlevingen in veel landen in hun greep houden. Hun ethisch en moreel kompas zou hierop toch aan moeten slaan. In dit artikel zoek ik naar antwoorden.
Photo: Unsplash
Het is volstrekt duidelijk dat Europa zijn eigen broek moet gaan ophouden. Trump’s Amerika houdt vooral van zichzelf (en een beetje van Poetin), maar niet meer van Europa. Op de Amerikaanse bagagedrager is geen plaats meer voor ons; Europa (lees de EU en Groot-Brittannië) moet zichzelf opnieuw gaan uitvinden. De vraag is of nog lukt en niet te laat is.
Wereldwijd mochten er dit jaar in 70 landen in totaal bijna 4 miljard kiezers naar de stembus. Binnen de EU en de VS hebben deze verkiezingen niet geleid tot het stoppen van de verrechtsing. Dit was eerlijk gezegd ook niet de verwachting, maar het doet wel de zeer prangende vraag opkomen hoe het zover heeft kunnen komen en wat we ertegen moeten doen. Aan de hand van actuele voorbeelden kijk ik in dit artikel hoe populisten fictie inzetten om het politieke proces te manipuleren. Er is een plan en er is een doel. Hoe voorkomen we dat volgende generaties minder naïef zijn dan onze, en wel doorzien hoe dit een halt toe te roepen?
In een tweedelige serie doe ik een poging de opmars van radicaal-rechts in Europa beter te begrijpen. Wat drijft deze beweging en zijn er verschillen tussen landen en regio’s? In het eerste deel verkende ik het ‘terrein’. In deel twee probeer ik inzicht te krijgen in mechanismen, drijfveren en verschillende ideologieën binnen het radicaal-rechtse domein.
In een tweedelige serie doe ik een poging de opmars van radicaal-rechts in Europa beter te begrijpen. Wat drijft deze beweging en zijn er verschillen tussen landen en regio’s? In het eerste deel verken ik het ‘terrein’ en in deel twee probeer ik inzicht te krijgen in mechanismen, drijfveren en verschillende ideologieën binnen het radicaal-rechtse domein.
Source: Media.com
De kogel is door de kerk; op 4 juli zullen de Britten naar de stembus gaan om een nieuwe samenstelling van het Lagerhuis te kiezen. De verwachting is dat de Conservatieve Partij grote verliezen moet slikken. Na ruim 14 jaar aan de macht te zijn geweest is een wisseling van de macht sowieso politiek gezond. Zelden zal in vredestijd een erfenis zo verwoestend zijn geweest. Dit artikel tracht de schade in kaart te brengen.
Dit artikel is een zoektocht naar het heden, verleden en mogelijke toekomst van onze relatie als burger met de overheid. Wat verwachten wij als burgers van onze overheid en wat voor soort relatie hoort daarbij? Ook tracht ik in kaart te brengen welke implicaties dat heeft voor de band tussen de overheid als geheel en de burger.
Het wordt steeds duidelijker dat dertien jaar Tory-beleid de Britten weinig meer gebracht heeft dan falende voorzieningen, valse beloften, polarisatie en opportunisme. In deze Brexitmonitor maak ik weer de balans op over de afgelopen periode.
Nu het kabinet gevallen is en in november Tweede Kamerverkiezingen gehouden worden, zal de opvatting dat Nederland na dertien jaar ‘Rutte’ is afgegleden richting neoliberale hel, weer vaak te horen zijn. Wat is neoliberalisme eigenlijk? Klopt deze frame wel of is er iets anders aan de hand? In dit artikel tracht ik hiervan een beeld te krijgen.
De Provinciale Statenverkiezingen zijn via de getrapt gekozen Eerste Kamer het periodieke breekijzer in de toch al fragiele nationale politieke verhoudingen op landelijk niveau. Hoe bevorderlijk is deze ‘reset’ eigenlijk voor (de bestuurbaarheid van) het land? In dit artikel probeer ik hierop een antwoord te vinden, ga ik in op de politieke actualiteit rond lang lopende hoofdpijndossiers, zie ik het bestuurlijke ‘midden’ versmallen door polariserende politieke partijen en vraag ik mij af of het ook anders kan.
Door de recente gebeurtenissen in de Verenigde Staten hebben we goed kunnen zien hoe het een land vergaat als het vertrouwen in de instituties, door op macht gefocuste volkstribunen onderuit wordt gehaald. Dit roept de vraag op of we voldoende beseffen wat de waarde van een democratie is voor ons als burgers. In deze editie van de General Government Performance Index zoek ik uit hoe democratie zich vertaalt in tastbare voor burgers relevante opbrengsten.
Illustratie: Craig Stephens
Er zijn boekenkasten volgeschreven over populisme. Zoals trouwe lezers van mijn stukjes weten, ontkom ik er ook niet aan mij regelmatig over dit fenomeen te ‘verwonderen’. In dit artikel buig ik mij over de vraag wat een uitgebrachte stem op een populistische partij de kiezers nu eigenlijk oplevert. Ik onderscheid hiervoor en onderzoek drie scenario’s: absolute macht, oppositie en minderheidssteun regering. Voor populistische kiezers blijkt de opbrengst erg tegen te vallen.
Is het Amerikaanse democratische systeem opgewassen tegen de schade die haar president aanricht met zijn niet aflatende beschuldigingen over verkiezingsfraude? Op korte termijn lijkt het goed te komen, maar hoe zit het met de lange termijneffecten? Dit artikel onderzoekt of de Amerikaanse democratie voldoende beschermd is tegen Trump en mensen zoals hij.
Foto: Mieke Meesen/NRC
De echte waarde van (politieke) ideeën blijkt pas bij de confrontatie met de realiteit en/of met het narcistische ego van de geestelijke vader daarvan. Vooral dit laatste werd de afgelopen week opnieuw duidelijk in de klucht rond Forum voor Democratie. Hoe goed gaan narcisme, ideologie en politiek samen?
De huidige bewoner van het Witte Huis heeft een persoonlijkheidsstructuur die wel heel slecht te combineren valt met de democratische en op scheiding der machten gebaseerde structuur van het land dat hij bestuurt. In dit artikel werk ik dit gegeven uit en probeer ik uit te vinden waar we het meest voor moeten vrezen als hij de verkiezingen in november wint of de verkiezingsuitslag in november betwist.
(Foto: Roberto Schmidt/AFP via Getty Images)
Onder de huidige president van de Verenigde Staten lijkt dat land in niets op wat de naam van het land suggereert. De absolute scheiding der geesten volgens partijlijnen, de raciale bubbels en vooroordelen, de beleving van feit en fictie, en de hypocrisie rond geloofsbeleving zorgen ervoor dat het lastig is nog iets gemeenschappelijks te vinden dat de Amerikanen bindt. Hoe erg is het werkelijk en wat mogen we verwachten van de toekomst?
Bron: ANP
Volgens de Economist Intelligence Unit leefde 5,7% van de wereldbevolking in 2019 in landen die als ‘volle democratieën’ bestempeld konden worden. In 2008 was dat nog 14,4%. Dit zou voor ons allen reden tot zeer grote zorg moeten zijn. Hoe kan dit en wat zegt dit over ons als burgers en over onze politici? Hebben wij de juiste electorale keuzes gemaakt en beschermen onze politici ons voldoende tegen onvrijheid, rechteloosheid en willekeur? In dit artikel onderzoek ik welke krachten ons bedreigen en wat de poort openzet naar datgene waar we 75 jaar geleden aan zijn ontsnapt.
Foto Bert Maat/ANP
In tijden van crisis ontdekt men de ware aard van leiders, samenlevingen en hun burgers. We hebben gezien dat er veel mensen zijn die zeer betrokken zijn, zich onbaatzuchtig en creatief inzetten voor de samenleving. Geweldig! Helaas zijn er ook zij, die zo verknocht zijn aan hun eigen hufterigheid dat zij menen de samenleving met hun opzichtige aanwezigheid te mogen belasten en er aanvullend beleid voor nodig is ons tegen hen te beschermen. Dit was voor mij aanleiding me in dit artikel nader te verdiepen in het begrip burgerschap.
Hoe kan het zijn dat politici soms totaal verrast worden door zaken die zich zo duidelijk aandienen? Waarom is feitenvrije politiek zo verleidelijk en tegelijkertijd zo gevaarlijk? Wat als percepties weersproken worden door de feiten; hoe lastig is dat voor politici? In dit artikel onderzoek ik aan de hand van een Iers voorbeeld de dilemma’s en breek ik een lans voor politiek leiderschap op basis van feiten, proportionaliteit en waarden.
Protest of opstand? (Bron: AFP)
De gele hesjes-beweging heeft inmiddels de aandacht van de Franse regering en zal regeringen in menige Europese hoofdstad aan het denken hebben gezet. Met de verkiezingen voor het Europese parlement in het vooruitzicht, zal goed nagedacht moeten worden hoe de middenklasse te bevrijden van haar angst voor hogere prijzen, belastingen en slechtere voorzieningen en daarmee uit de klauwen te houden van partijen buiten het politieke midden die deze angsten met liefde voeden en exploiteren. Dit artikel verkent oorzaken, onderzoekt angsten en reflecteert op mogelijke gevolgen en oplossingen.