De Brexit is een feit en de spanningen lopen op, zowel in Groot-Brittannië als aan de andere kant van het Kanaal. Partijen positioneren zich voor de onderhandelingen over de Britse uittreding uit de Europese Unie en het is duidelijk dat de uitgangspunten nogal verschillend zijn. Mijn Brexit monitor volgt de politieke bewegingen van de Britten en kijkt op basis van de nu bekende cijfers (tot en met het vierde kwartaal 2016) hoe de Britse economie reageert op de Brexit.

De Partij van de Arbeid heeft bij de afgelopen verkiezingen ongelofelijk op haar kop gekregen en politieke analisten doen ons geloven dat deelname aan het crisiskabinet van Mark Rutte met de VVD de belangrijkste oorzaak is voor dit verlies. Ik denk dat er meer aan de hand is en dat de sociaaldemocratie in heel Noordwest-Europa onder vuur ligt. In dit artikel probeer ik deze gedachte te onderbouwen.

Hoe is het de Britten politiek vergaan nadat ze zich op 23 juni 2016 uitspraken voor het uittreden uit de EU? Zijn er, zonder dat er nog concrete stappen zijn gezet in die richting, al indicaties hoe de economie reageert op het vooruitzicht de EU de rug toe te keren? Mijn Brexit monitor volgt de politieke bewegingen van de Britten en kijkt op basis van de nu bekende cijfers (tot en met het derde kwartaal 2016) hoe de Britse economie reageert op de Brexit.

Posted
AuthorMark Goudsmit

Nadat de uitslag van het Brexit-referendum in zijn volle omvang tot iedereen doordrong, bleek dat de Britten geen seconde hadden nagedacht op welke wijze de terugtrekking uit de Europese Unie dan wel zou moeten plaatsvinden. De opluchting was daarom ook groot dat de beurs, het Britse pond en de economie als geheel niet meteen in elkaar stortten. Sommigen beweren zelfs dat het allemaal wel mee gaat vallen. De vraag is echter of dit ook zo is naarmate de Brexit echt handen en voeten gaat krijgen. Om hier inzicht in te krijgen heb ik de Brexit-monitor samengesteld, die ik vanaf nu ieder kwartaal zal actualiseren.

De Amerikaanse presidentsverkiezingen hebben ons weer de ogen geopend voor de natuurwetten van het politieke bedrijf. Het is heel makkelijk met afgrijzen te reageren op de onbehouwen wijze waarop Trump zijn campagne heeft gevoerd. Feit is dat hij op de eindstreep meer kiesmannen achter zich heeft weten te verzamelen dan Clinton. In dit artikel probeer ik een beeld te krijgen van de mechanismes waarvan ik denk dat het populisme zich bedient om de gunst van een niet onaanzienlijk deel van de kiezers achter zich te vergaren en meen ik te zien hoe de traditionele politiek daar ook volop de deur voor open zet. Hier vallen lessen uit te leren, niet alleen voor de volgende verkiezingen in de VS, maar vooral ook voor ons in Nederland en Europa met een belangrijk verkiezingsjaar voor de boeg.

De euro is bijna niet meer uit ons dagelijks doen en laten weg te denken, het is een integraal en vanzelfsprekend onderdeel geworden van ons financieel handelen. De tijd dat we euro's nog terugrekenden naar de gulden ligt inmiddels een poos achter ons. Toch is de euro omstreden, zeker onder economen. Joseph Stiglitz, econoom en Nobelprijswinnaar, betoogt dat de euro de EU splijt. In dit artikel onderzoek ik de verschillende argumenten en afhankelijkheden en besluit ik met een suggestie om burgers meer betrokken te krijgen bij noodzakelijke hervormingen. 

Turkije speelt een belangrijke rol bij de beheersing van de vluchtelingenstroom uit het door geweld en religieus fanatisme geteisterde Midden-Oosten. De EU heeft hier zwaar op ingezet. Naar nu blijkt heeft men mogelijk met de verkeerde regeringsleider in Ankara gesproken. Premier Davutoglu heeft zijn positieve opstelling jegens de EU moeten bekopen met zijn (afgedwongen?) vertrek als partijleider. Welke gevolgen heeft dit voor onze betrekkingen met het Turks leiderschap en Turkije in het algemeen? 

Posted
AuthorMark Goudsmit

Dit is (waarschijnlijk!) mijn laatste artikel over het Oekraïne referendum. Zoals de verhoudingen nu staan is er een nipte 32% opkomst en is ca. 61% van de stemmen uitgebracht tegen de Wet tot goedkeuring van de Associatieovereenkomst. Dit noopt tot een korte reactie.

Op 6 april gaan de stemhokjes open. De vraag ligt dan voor of wij, de kiezer, ‘voor of tegen de wet tot goedkeuring van het de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne’ zijn. Dit referendum roept wel een aantal vragen op. Vragen die ik in een aantal artikelen heb aangekaart. In dit laatste artikel vraag ik me af of het verstandig is niet te stemmen of juist wél. Tipje van de sluier: maak van het ‘EU-referendum’, een ‘GeenStijl-referendum’.

Posted
AuthorMark Goudsmit
3 CommentsPost a comment

In mijn vorige bijdrage ging ik in op de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne zelf. In dit artikel gaat het om de vraag die tot hét thema van het referendum is gemaakt. Is ‘Europa’ werkelijk zo ondemocratisch als beweerd wordt door het GeenStijl-kamp? Ik tracht in dit stuk inzicht te krijgen in de argumenten die zij aanvoeren om dat standpunt te onderbouwen. Op basis daarvan probeer ik de vraag te beantwoorden of Europa echt ondemocratisch is. 

Posted
AuthorMark Goudsmit

Dit is het tweede artikel in mijn zoektocht een antwoord te vinden op de vraag ‘voor of tegen de Wet tot goedkeuring van de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne’ te stemmen. In dit artikel probeer ik me een beeld te vormen over de inhoud en implicaties van de voorliggende associatieovereenkomst met Oekraïne met het doel voor mijzelf een gefundeerd stemadvies te formuleren.

Op 6 april zal er een nationaal raadgevend referendum gehouden worden waarin aan de Nederlandse kiezer gevraagd wordt of hij "voor of tegen de Wet tot goedkeuring van de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne" is. Dit referendum roept wel een aantal vragen op. Vragen die ik in een aantal artikelen wil aankaarten. In dit artikel houd ik me bezig met het gegeven dat GeenPeil het raadplegend referendum willens en wetens kaapt voor een oneigenlijk doel, de vraag hoe dat de toegevoegde waarde van een referendum beïnvloedt en wat daar mogelijk tegen te doen is.

Op 2 februari hebben de Britten hun onderhandelingen afgerond met de EU inzake de herziening van hun verdragsverplichtingen. Dit heeft niet het resultaat opgeleverd waar Cameron op had gehoopt. Het heeft er alle schijn van dat hiervan vooral anti-EU-bewegingen in het Verenigd Koninkrijk garen spinnen. Ook bestaat er een reëel risico dat de overeenkomst koren op de molen is voor anti-Europa partijen op het vasteland van Europa. In dit artikel ga ik in op de geschiedenis en omstandigheden van de Britse deelname aan de EU, haar wens de voorwaarden van het lidmaatschap te herzien, de overeenkomst van 2 februari en de implicaties die deze mogelijk heeft voor zowel Cameron, de Britten als de EU zelf.

De schokgolven van de conflicten in het Midden-Oosten bereiken inmiddels ook onze leefomgeving in alle hevigheid en confronteren ons met een beleid waar ‘wij’ lange tijd zelf medeverantwoordelijk voor zijn geweest. Nu vluchtelingen de grenzen van de EU overlopen, moeten we ons instellen op een nieuwe realiteit. Dit blog onderzoekt de aanleiding en omstandigheden van het huidige vluchtelingendrama, hoe de Nederlandse inzet bij de opvang van vluchtelingen zich verhoudt tot de rest van de EU en hoe we als land met het vluchtelingenvraagstuk om (kunnen) gaan.

Posted
AuthorMark Goudsmit
2 CommentsPost a comment

Europa is dagelijks nieuws en het moet gezegd, de beelden die bij ons binnen komen zijn niet altijd even positief. Vraagtekens bij het democratisch gehalte van de EU, de effectiviteit van het bestuur en de kloof tussen noord en zuid zijn dankbare onderwerpen voor de media en een (te groot?) aantal lokale politici. Dit vraagt om verdieping. Zoals zo vaak bij nadere beschouwing zijn beelden niet altijd compleet of juist, en levert een zoektocht interessante impulsen op voor nieuwe inzichten en gedachten. In vier delen heb ik van deze zoektocht verslag gedaan. Dit is de samenvatting van mijn belangrijkste bevindingen

Posted
AuthorMark Goudsmit
CategoriesEuropa