De Britse conservatieven liggen steeds meer onder vuur. Wat ze gezaaid hebben, zullen ze oogsten en de resultaten beloven schraal te zijn. Deze aflevering in mijn Brexitreeks behandelt de toenemende ontmaskering van valse beloften en de prijs die wordt betaald voor de afbraak van publieke diensten en voorzieningen. De Brexitmonitor voor het derde kwartaal 2023 laat zien hoe het de Britten economisch vergaat.
De Brexit is een goed voorbeeld voor hoe een land in totale apathie vervallen kan als een rechtse minderheid zich eigenaar maakt van sentimentele en nationalistische ideeën die verwijzen naar een groots verleden. Dit artikel in mijn reeks Brexitmonitors onderzoekt waar de Brexiteers hun inspiratie aan ontleenden.
Het wordt steeds duidelijker dat dertien jaar Tory-beleid de Britten weinig meer gebracht heeft dan falende voorzieningen, valse beloften, polarisatie en opportunisme. In deze Brexitmonitor maak ik weer de balans op over de afgelopen periode.
De huidige prime minister van het Verenigd Koninkrijk is nu zes maanden in functie. Tijd voor een terugblik, maar ook een voorzichtige vooruitblik. In dit artikel zet ik verdiensten, knelpunten en uitdagingen op een rij.
Drie jaar nadat de Brexit een feit werd is het tijd om stil te staan bij de resultaten van deze dramatische stap. Zijn de verwachtingen waargemaakt, is de eenheid binnen de gelederen binnen de conservatieve partij na de zo giftige strijd voorafgaande aan het feitelijk uit de EU stappen geslecht? Hoe doet premier Rishi Sunak het? In deze editie van de Brexitmonitor probeer ik daar achter te komen.
Het is de afgelopen maanden druk geweest voor verhuizers rond Downing Street 10. Wederom blijkt een vage ideologische zendingsdrang tot vreemde bokkensprongen te leiden met ernstige sociale en financiële consequenties voor miljoenen Britten tot gevolg. Ideologie is een gifpil in de handen van fanatici die weinig oog hebben voor belangen en noden van hen die zij eraan willen onderwerpen. Dit artikel gaat in op de volstrekte afbraak van de sociale cohesie die daar het gevolg van is.
Boris Johnson heeft zich teruggetrokken als leider van de Conservatieve partij en de strijd over wie zich opvolger mag noemen is inmiddels in alle hevigheid losgebarsten. In deze editie van de Brexitmonitor probeer ik een beeld te krijgen van de kandidaten, wat van hen wel en niet verwacht mag worden en of deze wisseling de Conservatieven gaat helpen de door hen zelf gecreëerde chaos onder controle te krijgen. Ik sluit af met een aantal overzichten van de economische prestaties van het Verenigd Koninkrijk, de Eurozone en Nederland sinds het aankondigen van de Brexit.
De Brexit is nu twee jaar een voldongen feit. Er is sindsdien veel gebeurd en weinig ging volgens plan. COVID-19 gaat wat dat betreft zeker niet vrijuit, maar aangezien dat niet een specifiek Brits probleem is, blijft het mogelijk vergelijkingen te maken met de Eurozone en Nederland. Dit artikel biedt een terugblik op de laatste twee jaar. Hoe ziet ‘taking back control’ er in het Verenigd Koninkrijk uit?
Johnson is met zijn leugens op de vlucht voor de waarheid en verschuilt zich inmiddels achter een strafrechtelijk onderzoek door de politie naar zijn rol en die van anderen in het zogenaamde Partygate-schandaal. Hij verdedigt zichzelf door te wijzen op al het goeds dat onder zijn leiding is bereikt. In deze aflevering van mijn Brexitmonitor onderzoek ik deze claims en kom ik tot de uitzonderlijke conclusie dat gebrek aan leiderschap voor Johnson zijn redding kan betekenen en voor de Conservatieve partij een ramp in wording is.
Op het laatste partijcongres van de Britse Conservatieven, was Boris Johnson zeer tevreden over de successen die de Brexit de Britten had gebracht. Wat een veerkrachtig en vernuftig volk! De cijfers vertellen een ander verhaal. In dit artikel zet ik het, zoals ieder kwartaal, allemaal weer op een rijtje.
De Brexit is nu ‘live’ en onomkeerbaar. Hoe gaat dit de sociale, economische en politieke realiteit in het Verenigd Koninkrijk en de verhouding met de EU beïnvloeden? Het is een politiek project van de lange adem met onzekere uitkomsten. Dat maakt het wat mij betreft interessant genoeg om ieder kwartaal de ontwikkelingen tegen het licht te houden. In deze aflevering beschouw ik de actuele politieke situatie en volg ik de economische ontwikkelingen tot en met het vierde kwartaal 2020.
De Brexit is niet alleen ‘done’, maar inmiddels ook bekroond met een ‘Trade and Cooperation Agreement’ waarin de relatie tussen het VK en de EU na uittreding is vastgelegd. Als het Europese Parlement akkoord gaat met de overeenkomst komt er een einde aan vierenhalf jaar Brexit-getouwtrek. In deze editie van de Brexit-monitor maak ik de balans op. Wat heeft dit epische gevecht het VK nu opgeleverd?
‘Getting Brexit done’, was het ticket waarmee Boris Johnson vorig jaar het stokje als Eerste Minister overnam van Theresa May. De verhouding tussen het VK en de EU is intussen wezenlijk veranderd, de gevolgen van die verandering laten zich echter nog raden. Boris Johnson blijkt niet de daadkrachtige premier, waar hij zichzelf in ieder geval voor houdt. Heeft hij zijn insteek voor de Brexit-onderhandelingen niet te veel laten afhangen van Trumps succes (of niet) in de Amerikaanse presidentsverkiezingen? In dit artikel geef ik een overzicht van de laatste ontwikkelingen, onzekerheden en de cijfers over het tweede kwartaal 2020.
Naarmate de verantwoordelijkheid en realiteit van het ambt als eerste minister zwaarder op Boris Johnson beginnen te drukken, wordt duidelijk dat zijn talenten uit het verleden geen garantie zijn voor zijn functioneren als premier nu en in de toekomst. In dit artikel buig ik me over de belangrijkste uitdagingen die Johnson tot nu toe op zijn weg is tegengekomen en waar hij zich, al dan niet op tactische gronden, nog in onvoldoende mate heeft laten zien.
Hoe wrang is het als je na een heftig bevochten overwinning op Remainers in eigen land, erin bent geslaagd te ontsnappen uit een door jou ervaren dwangbuis van Brusselse regels en juridische bevoogding, en je vervolgens de complete controle over je herwonnen vrijheid uit handen moet geven aan een onzichtbaar, onberekenbaar en dodelijk virus? Veel erger kan waarschijnlijk niet: glorie en tegenslag zijn in de politiek onafscheidelijke kameraden. Deze aflevering van mijn Brexit-monitor voorspelt dat Johnson het zwaar gaat krijgen.
Met de uitslag van de verkiezingen voor het Britse Lagerhuis is in een klap een einde gekomen aan het drie en een half jaar durende treurspel rond de Brexit dat zowel het Verenigd Koninkrijk als de EU in zijn greep hield. Met een meerderheid van 43 zetels en een verdeelde oppositie heeft de Conservatieve partij de komende vijf jaar alle kaarten in handen om de binnenlandse politieke agenda compleet naar haar hand te zetten. Dit neemt niet weg dat er internationaal nog een lange weg te gaan is. 'Getting Brexit Done' is nu officieel een feit … maar gaat het ook werken?
Weer verstrijkt er een Brexit-deadline zonder uitkomst. Alles en iedereen zit elkaar dwars in het Brexit-dossier. Met een beroep op de volkswil, tracht Boris Johnson een oplossing te forceren. Dit artikel probeert te achterhalen wat het 'volk' nu precies wilde toen het voor 'Leave' stemde. Dat blijkt in ieder geval iets heel anders te zijn dan wat de harde brexiteers zo graag willen …
Een nieuwe eerste minister, nieuwe kansen! Johnsons verkiezing als leider van de Conservatieve partij levert hem ook het hoogste politieke ambt van het Verenigd Koninkrijk op. De Brexit zat onder May volkomen op slot, dus verandering was noodzakelijk. In deze aflevering van de Brexit-monitor schets ik de dilemma’s en uitdagingen die Johnson te wachten staan. Gaat hij de geschiedenis in als joker of worden we verrast en blijkt er een staatsman in hem te schuilen?
Sir Winston Churchill zou zich omdraaien in zijn graf. Als de Battle of Britain een hoogtepunt was in opofferingsgezindheid van zo weinigen voor de toekomst van zo velen in het Verenigd Koninkrijk en daarbuiten, dan is de Brexit daar het tegenbeeld van. Nooit heeft het disfunctioneren van zo weinigen, de toekomst van zo velen op het spel gezet. Deze aflevering van de Brexit-monitor kijkt terug, stelt vast en kijkt (met gepaste schroom gezien de onvoorspelbaarheid der dingen) vooruit.
Naar aanleiding van mijn vorige artikel ‘Fifty shades of Brexit’ en mijn openbare brief aan de Europese Raad, heb ik vragen gekregen over de daarin geformuleerde oproep. De brief roept met name de EU op haar standpunt rond de Backstop te heroverwegen. Deze is niet acceptabel voor het Britse parlement en draagt ook overigens na ‘departure day’ 29 maart niet bij tot harmonie tussen de bij de Brexit betrokken partijen. Op de gerezen vragen ga ik in dit artikel verder in. Ook presenteer ik hierin de uitkomsten van mijn Brexit-monitor over het derde kwartaal 2018.