De EU is in overdrachtelijke zin het (achterklein)kind van het Humanisme en de Verlichting. Haar kernwaarden steken in toenemende mate positief af tegen de belofte van de (meer materialistische en individualistische) American Dream. Dat maakt haar uniek en het beschermen waard. Dit artikel werkt deze stelling uit en tracht ideeën aan te reiken voor het bereiken van de politieke volwassenheid van de EU op een wijze die recht doet aan haar idealen.
Photo: Unsplash
Het is volstrekt duidelijk dat Europa zijn eigen broek moet gaan ophouden. Trump’s Amerika houdt vooral van zichzelf (en een beetje van Poetin), maar niet meer van Europa. Op de Amerikaanse bagagedrager is geen plaats meer voor ons; Europa (lees de EU en Groot-Brittannië) moet zichzelf opnieuw gaan uitvinden. De vraag is of nog lukt en niet te laat is.
Credit: Kevin Ambrose for The Washington Post
De terugkeer van Donald Trump in het Witte Huis heeft veel duidelijk gemaakt over de impact die één persoon kan hebben op het door de Amerikanen zo doortimmerd en voor alleenheerschappij onaantastbaar gewaand systeem. Waar de opstellers van de grondwet meenden zich met hun inspanningen gevrijwaard te hebben van een tirannieke onderdrukker, belichaamd in koning George III, lijkt hun opzet zo’n 240 jaar na dato te falen. De koning is dood … lang leve Trump!
Wereldwijd mochten er dit jaar in 70 landen in totaal bijna 4 miljard kiezers naar de stembus. Binnen de EU en de VS hebben deze verkiezingen niet geleid tot het stoppen van de verrechtsing. Dit was eerlijk gezegd ook niet de verwachting, maar het doet wel de zeer prangende vraag opkomen hoe het zover heeft kunnen komen en wat we ertegen moeten doen. Aan de hand van actuele voorbeelden kijk ik in dit artikel hoe populisten fictie inzetten om het politieke proces te manipuleren. Er is een plan en er is een doel. Hoe voorkomen we dat volgende generaties minder naïef zijn dan onze, en wel doorzien hoe dit een halt toe te roepen?
In een tweedelige serie doe ik een poging de opmars van radicaal-rechts in Europa beter te begrijpen. Wat drijft deze beweging en zijn er verschillen tussen landen en regio’s? In het eerste deel verkende ik het ‘terrein’. In deel twee probeer ik inzicht te krijgen in mechanismen, drijfveren en verschillende ideologieën binnen het radicaal-rechtse domein.
Bron: Ferguson for Financial Times
Dit jaar is een verkiezingsjaar. Meer dan ooit staat de toekomst van de democratie op het spel. Aan de hand van een voorbeeld wil ik laten zien wat we op dit moment dreigen te verliezen. Dit artikel staat stil bij ego’s van valse profeten, op macht en geld beluste politici, gekochte invloed en gemankeerde rechtssystemen. We verworden waarvoor we kiezen, dus laten we vooral blijven nadenken wat voor toekomst we voor onze kinderen en kleinkinderen wensen, voor we onze stem uitbrengen.
Cartoon by stephff
Als Donald Trump ergens goed in is, dan is het wel in het opstoken van vuurtjes en mensen op de kast jagen. Een van zijn laatste wapenfeiten is het rekruteren van Rusland als ‘enforcer’ om NAVO-landen die hun defensie-uitgaven niet boven het niveau van 2% van het bbp brengen, achter hun broek te zitten. De vraag is echter wie er nu echt aan de touwtjes trekt, hoe ons dat raakt en wat wij ertegen kunnen inbrengen. Dit artikel gaat op zoek naar antwoorden.
Dit artikel is een zoektocht naar het heden, verleden en mogelijke toekomst van onze relatie als burger met de overheid. Wat verwachten wij als burgers van onze overheid en wat voor soort relatie hoort daarbij? Ook tracht ik in kaart te brengen welke implicaties dat heeft voor de band tussen de overheid als geheel en de burger.
Bron: NOS.nl
Het uitbrengen van een stem op een kandidaat voor de Tweede Kamer, is dit jaar lastiger dan ooit. Door recente verschuivingen aan het politieke firmament is het moeilijk de verhoudingen, wetmatigheden en interactie met de samenstelling van de Eerste Kamer te overzien en te begrijpen. Nederland, coalitieland, is toe aan een reset. In dit artikel probeer ik een inventarisatie te maken van de belangrijkste knelpunten.
De bevolkingsontwikkeling in Afrika en Europa beweegt zich in tegenovergestelde richting. De consequenties daarvan zijn enorm. Afrika en Europa zijn – of ze het willen of niet – tot elkaar veroordeeld. Dit artikel onderzoekt waar mogelijkheden tot synergie liggen.
Nu het kabinet gevallen is en in november Tweede Kamerverkiezingen gehouden worden, zal de opvatting dat Nederland na dertien jaar ‘Rutte’ is afgegleden richting neoliberale hel, weer vaak te horen zijn. Wat is neoliberalisme eigenlijk? Klopt deze frame wel of is er iets anders aan de hand? In dit artikel tracht ik hiervan een beeld te krijgen.
De Provinciale Statenverkiezingen zijn via de getrapt gekozen Eerste Kamer het periodieke breekijzer in de toch al fragiele nationale politieke verhoudingen op landelijk niveau. Hoe bevorderlijk is deze ‘reset’ eigenlijk voor (de bestuurbaarheid van) het land? In dit artikel probeer ik hierop een antwoord te vinden, ga ik in op de politieke actualiteit rond lang lopende hoofdpijndossiers, zie ik het bestuurlijke ‘midden’ versmallen door polariserende politieke partijen en vraag ik mij af of het ook anders kan.
Westerse democratieën liggen intern onder vuur. De verhoudingen tussen de spelers in de huidige politieke arena zijn te scherp om tussen partijen bruggen te slaan, te ontkomen aan de waan van de dag en aan de dwingende ideologie en dreiging van de schreeuwende en polariserende minderheid. Het resultaat is een algeheel wantrouwen in de politiek en grote maatschappelijke onrust. Hoelang duurt het nog voordat de vlam echt in de pan slaat? Het is tijd voor een herbezinning. In dit artikel roep ik de politiek op over haar eigen schaduw heen te stappen en zich open te stellen voor een frisse kijk op wat er fout gaat, hoe het anders kan en hoe daar te komen.
Bron: Getty images
De Brexit is nu twee jaar een voldongen feit. Er is sindsdien veel gebeurd en weinig ging volgens plan. COVID-19 gaat wat dat betreft zeker niet vrijuit, maar aangezien dat niet een specifiek Brits probleem is, blijft het mogelijk vergelijkingen te maken met de Eurozone en Nederland. Dit artikel biedt een terugblik op de laatste twee jaar. Hoe ziet ‘taking back control’ er in het Verenigd Koninkrijk uit?
Bron: Jon Berkeley - PA
De inval van Rusland in Oekraïne dwingt de EU tot zelfreflectie op haar waarden, haar doelstellingen, haar afhankelijkheid van andere staten en de wijze waarop ze hieraan invulling wil geven en mee om wil gaan. In dit artikel tracht ik de (on)mogelijkheden te verkennen en suggesties te doen voor noodzakelijke aanpassingen aan het EU-verdrag en de wijze waarop met de nieuwe geopolitieke realiteit om zou kunnen worden gegaan.
In dit artikel ga ik in op de komende gemeenteraadsverkiezingen. Ik onderzoek wat er nog over is van de invloed van de gemeenteraad na de decentralisatie van diverse zorgtaken naar lokale overheden. Hoe is het gesteld met het vertrouwen in de politiek (altijd belangrijk bij verkiezingen), hoe lopen de gemeentelijke geldstromen en waar kunnen gemeenteraden lokaal het verschil maken? Het geheel roept vragen op over het belang van de gemeentepolitiek in het totale Nederlandse democratische systeem en wat hierop als burger ons antwoord moet zijn.
Johnson is met zijn leugens op de vlucht voor de waarheid en verschuilt zich inmiddels achter een strafrechtelijk onderzoek door de politie naar zijn rol en die van anderen in het zogenaamde Partygate-schandaal. Hij verdedigt zichzelf door te wijzen op al het goeds dat onder zijn leiding is bereikt. In deze aflevering van mijn Brexitmonitor onderzoek ik deze claims en kom ik tot de uitzonderlijke conclusie dat gebrek aan leiderschap voor Johnson zijn redding kan betekenen en voor de Conservatieve partij een ramp in wording is.
'Waar rechterlijke beslissingen tekort schieten, begint geweld’ (Hugo de Groot) - gebouw van De Hoge Raad der Nederlanden
De sociale en economische dynamiek van onze maatschappij zijn de afgelopen vijftig jaar enorm veranderd. Dit vraagt om en heeft geleid tot een wezenlijk andere rol van de overheid. Dit stuk onderzoekt welke gevolgen dit heeft gehad voor het wetgevende proces, de rechtspraak en de invloed daarvan op de samenleving. Ook veroorloof ik mij enige suggesties voor verbetering.
Er is veel discussie in politiek Den Haag over het al dan niet functioneren van de politiek en over de relatie met de burger. Hoewel het waarschijnlijk past in de politieke cultuur, blijft het voor buitenstaanders bevreemdend dat opportunisme de overhand heeft en er weinig interesse is om echte oplossingen te vinden voor bestaande problemen. In mijn eerste artikel heb ik getracht de oorzaken en gevolgen daarvan boven water te krijgen. In mijn tweede artikel ging het om politieke bestuurbaarheid en tegenmacht. In dit laatste artikel werp ik ideeën op om alle bij de uitvoering van overheidsbeleid betrokken partijen te kunnen aanspreken op de gevolgen van hun rol, handelen en nalaten. Deze transparantie biedt mogelijkheden voor kwaliteitsverbetering en kan, indien goed opgepakt, een belangrijke impuls zijn voor het herwinnen van vertrouwen van burgers in hun overheid.
Er is veel discussie in politiek Den Haag over het al dan niet functioneren van de politiek en over de relatie met de burger. Hoewel het waarschijnlijk past in de politieke cultuur, blijft het voor buitenstaanders bevreemdend dat opportunisme de overhand heeft en er weinig interesse lijkt te zijn om echte oplossingen te vinden voor bestaande problemen. In mijn vorige artikel heb ik getracht de oorzaken en gevolgen daarvan boven water te krijgen. In dit en een volgend artikel draag ik ideeën voor oplossingen aan die het voor burgers weer mogelijk zou moeten maken vertrouwen te krijgen in het politieke systeem. Dit artikel gaat over het systeem en de structuur van politieke vertegenwoordiging.