Als de afgelopen maanden al zwaar drukten op Theresa May, dan is zeker dat het de komende maanden niet makkelijker wordt. May moet, om tegemoet te komen aan het door het parlement zwaarbevochten recht op inspraak over de uitkomst van de Brexit, in oktober ‘haar’ deal met de EU hebben gesloten als ze niet het risico wil lopen op B(rexit)-day 29 maart 2019 met lege handen te komen te staan. Op basis van de huidige uitgangspunten gaat dat niet lukken. Is er een plan B?
De NAVO is een van de grootste supranationale organisaties ter wereld die vooral in de 20ste eeuw meer dan eens haar bestaansrecht heeft bewezen. Gezamenlijke kracht is macht en dat moet vooral zo blijven. De laatste tijd lijkt het vooral om (meer) geld te gaan en minder om de vraag hoe we ons wapenen tegen de nieuwe gevaren die onze vrijheid en veiligheid bedreigen. In dit artikel pleit ik na een rondgang langs doelstelling, feiten en prestaties van de NAVO voor een krachtige heroriëntatie op doel en effectiviteit van de organisatie.
De zogenaamde liberale (vrije) wereldorde ligt onder vuur. Eigenbelang prevaleert in de relatie tussen trouwe bondgenoten. Vrienden worden verbaal bij het oud vuil gezet en dictators op een voetstuk geplaatst. Verwarrend is het allemaal wel. Wie houdt het hoofd koel? Er ligt juist nu een belangrijke uitdaging voor Europa om, uit welbegrepen eigenbelang, haar plek op het wereldtoneel op te eisen, zich van haar interne tegenstellingen en problemen te ontdoen en een baken van stabiliteit en rechtszekerheid te worden in een wereld die steeds gekker lijkt te worden.
Het is geen nieuws dat commerciële belangen het steeds vaker afleggen tegen de (privacy)rechten van gebruikers van sociale media. Het is nog zorgelijker als hiermee ook het functioneren van de democratie in het geding komt. In dit artikel zoek ik dit uit en neem ik stelling voor het aanspreken van de socialemedianetwerken op hun verantwoordelijkheid voor het bewaken van onze democratie.
Gelijktijdig met de gemeenteraadsverkiezingen vindt op 21 maart een referendum plaats over de vraag of de bevoegdheden die de Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten gekregen hebben niet een te grote inbreuk vormen op onze privacy. Een complexe vraag, waar straks een ja- of een nee-antwoord op gegeven moet worden. In dit artikel leg ik uit waarom ik vóór deze wet zal stemmen en hoe lastig het straks zal zijn een nee-stem te duiden.
Iedere drie maanden maak ik op deze plaats de balans op in het Brexit-dossier. Telkens verwacht ik dat de Britse eerste minister Theresa May door haar politieke achterban in het Lagerhuis naar huis gestuurd wordt. Iedere keer weet ze de dans te ontspringen. Ondanks haar zwakke leiderschap, besluiteloosheid en slechte politieke intuïtie, blijken haar tegenstanders zo verdeeld te zijn dat zij nog even mag blijven zitten. De vraag is: hoe lang nog? Er is nogal wat aan de hand en in deze editie van de Brexit-monitor probeer ik daar op hoofdlijnen wat overzicht in te brengen.
Trump heeft zijn presidentschap opgehangen aan zijn belofte Amerika weer groots te maken. Partijen zijn verdeeld over de vraag of hij daar enige voortgang mee boekt. Naast de belofte van de ‘American Dream’ was de grootsheid van de Verenigde Staten ooit ook voor een belangrijk deel gebaseerd op de democratische principes waar het land zich vooral sinds de Tweede Wereldoorlog op voorstond. Hoe is het daarmee eigenlijk feitelijk gesteld en welke invloed heeft het handelen en nalaten van Trump daar sinds zijn verkiezing op? Binnenkort zullen we het zeker weten als de editie van de EIU Democracy Index over 2017 uitkomt. In dit artikel probeer ik daar alvast een voorschot op te nemen.
De meest recente versie van mijn jaarlijkse General Government Performance Index (GGPI 2017) laat zien dat de meeste landen in de zuidelijke EU-regio steeds verder gebukt gaan onder een alleen maar toenemende financieringslast en dat overheden steeds minder in staat zijn voor burgers relevante prestaties te leveren. Dit is zorgelijk en tast EU-verbanden aan en ondermijnt de cohesie tussen landen en burgers. Dit artikel poogt de vinger op de zere plek te leggen en oorzaak en gevolg in kaart te brengen.
De Brexit-countdown teller is op 29 maart jl. gaan tikken en zal eind maart 2019 resulteren in het vertrek van het Verenigd Koninkrijk (VK) uit de EU. Tussen deze twee datums moet nog een hoop gebeuren, wil dat vertrek niet een verwoestend spoor van onduidelijkheden, frustraties, beschadigde relaties, handelsbarrières, onbetaalde rekeningen en dergelijke achterlaten. Deze editie van de Brexit-monitor gaat uitgebreid in op de toenemende druk die dit proces van alle kanten zet op de Britse regering en hoe lastig het voor haar is zich hiertegen te verweren.
De staatscommissie parlementair stelsel heeft deze week de thema’s benoemd die zij bij haar discussie over de hervorming van het Nederlandse politieke systeem aan de orde wil stellen en waarover ze input zoekt van burgers en deskundigen. Zoals uit een aantal eerdere artikelen van mijn hand blijkt, ligt dit onderwerp mij na aan het hart. Met dit artikel ga ik graag in op de 'uitnodiging' van de commissie te participeren in de dialoog door een bijdrage te leveren aan de discussie over de afstand die zou bestaan tussen ‘de burger’ en ‘de politiek’. Tevens doe ik een tweetal suggesties voor aanpassingen in ‘het systeem’ die beogen het begrip tussen wat politiek mogelijk is en wat ‘de burger’ wenst, te vergroten en de afstand tussen deze actoren te verkleinen.
Jaarlijks geven alle landen ter wereld het equivalent van het gezamenlijke bruto binnenlandse product van de 122 armste landen ter wereld, ofwel bijna $1.686 miljard uit aan het instandhouden en verbeteren van hun militaire macht. De Verenigde Staten zijn de grootste wapenexporteurs ter wereld met een marktaandeel dat zich beweegt rond de 30%. Inmiddels komt rond de 60% daarvan terecht in landen waar men het minder nauw neemt met de mensenrechten. Dit loopt regelmatig niet goed af, en het is niet overdreven te zeggen dat een aantal van de grootste brandhaarden die de wereld de afgelopen jaren teistert, mede terug te voeren is op ongelukkig en/of opportunistisch beleid van deze grootmacht. Dit neemt niet weg dat er meer partijen zijn die hierin een belangrijk aandeel hebben. In dit tweede deel van mijn drieluik over de internationale wapenhandel, focus ik me op Rusland en China.
Wat geldt voor wapenbezit in handen van individuele burgers, geldt in versterkte mate voor wapentuig in handen van 'foute' regimes. De gevolgen kunnen verwoestend zijn. Liever dan zelf direct betrokken te raken bij complexe en vaak heilloze lokale conflicten, bewapenen grootmachten bij voorkeur regionale ‘bondgenoten’ om hun belangen ter plaatse te beschermen. Hiermee faciliteren zij een gevaarlijk Russisch roulette met de mensenrechten en levens van onschuldige burgers als inzet. De internationale gemeenschap is onmachtig hen adequaat te beschermen. Dit is al jaren zo en het zal ook niet snel anders worden. Deze schrijnende ‘self-fulfilling prophecy’ van het geopolitieke eigenbelang werk ik in drie delen uit. Dit is deel I.
De kiezer blijft een onvoorspelbaar wezen en ook dit keer lijken de conservatieve strategen zich te hebben vergist in de wil van het Britse volk. De positie van premier May is verder verzwakt. Welke gevolgen heeft dat voor de Brexit-onderhandelingen met de EU? In deze aflevering van de Brexit-monitor probeer ik daar een antwoord op te vinden en breng ik in kaart hoe de economieën van Groot-Brittannië, Nederland en de Europese Unie tot en met het eerste kwartaal van 2017, op een aantal voor de gevolgen van de Brexit belangrijke parameters hebben gereageerd.
Hoewel klimaatverandering de verkiezingsstrijd minder beheerst heeft dan waarschijnlijk zou moeten, is het zeker dat er in de kabinetsformatie nog harde noten over gekraakt zullen worden. Om in staat te zijn over de verschillende posities en uitkomsten zelfstandig een oordeel te vellen, heb ik mij ondergedompeld in het overvloedige maar niet altijd even toegankelijke materiaal over deze materie. De noodzaak tot actie kende ik uiteraard, maar de achterliggende harde feiten minder. Het zijn de bouwstenen geworden voor dit artikel over aanleiding tot, afspraken over en politieke dilemma's aangaande klimaatverandering en beleid.
De Brexit is een feit en de spanningen lopen op, zowel in Groot-Brittannië als aan de andere kant van het Kanaal. Partijen positioneren zich voor de onderhandelingen over de Britse uittreding uit de Europese Unie en het is duidelijk dat de uitgangspunten nogal verschillend zijn. Mijn Brexit monitor volgt de politieke bewegingen van de Britten en kijkt op basis van de nu bekende cijfers (tot en met het vierde kwartaal 2016) hoe de Britse economie reageert op de Brexit.
De Partij van de Arbeid heeft bij de afgelopen verkiezingen ongelofelijk op haar kop gekregen en politieke analisten doen ons geloven dat deelname aan het crisiskabinet van Mark Rutte met de VVD de belangrijkste oorzaak is voor dit verlies. Ik denk dat er meer aan de hand is en dat de sociaaldemocratie in heel Noordwest-Europa onder vuur ligt. In dit artikel probeer ik deze gedachte te onderbouwen.
De verkiezingen staan voor de deur en het aantal kiezers dat zijn keus nog bepalen moet is zeer groot.Aan de verkiezingen doen 28 partijen mee en het valt niet mee door de bomen het bos nog te zien. Aan de hand van de doorrekening van de verkiezingsprogramma’s door het CPB, probeer ik in een viertal artikelen enig licht te creëren in deze duisternis. Dit is het vierde en laatste deel waarin ik mij tracht te verplaatsen in de denkbeeldige weg die een (in)formateur gedurende de formatie moet afleggen om een nieuwe regering te vormen.
De verkiezingen staan voor de deur en het aantal kiezers dat zijn keus nog bepalen moet is zeer groot. Aan de verkiezingen doen 28 partijen mee en het valt niet mee door de bomen het bos nog te zien. Aan de hand van de doorrekening van de verkiezingsprogramma’s door het CPB, probeer ik in een viertal artikelen enig licht te creëren in deze duisternis. Dit is het derde deel daarvan, waarin VVD, D66 en CDA centraal staan.
De verkiezingen staan voor de deur en het aantal kiezers dat zijn keus nog bepalen moet is zeer groot. Aan de verkiezingen doen 28 partijen mee en het valt niet mee door de bomen het bos nog te zien. Aan de hand van de doorrekening van de verkiezingsprogramma’s door het CPB, probeer ik in een viertal artikelen enig licht te creëren in deze duisternis. Dit is het tweede deel.
De verkiezingen staan voor de deur en het aantal kiezers dat zijn keus nog bepalen moet is zeer groot. Aan de verkiezingen doen 28 partijen mee en het valt niet mee door de bomen het bos nog te zien. Aan de hand van de doorrekening van de verkiezingsprogramma’s door het CPB, probeer ik in een viertal artikelen enig licht te creëren in deze duisternis. Dit is het eerste deel.