De polder is door de media en vanuit populistische hoeken al vele malen doodverklaard. Transparantie zou het antwoord moeten zijn op alle grote vragen waar onze maatschappij oplossingen voor zoekt. Niets is minder waar en het succes waarmee Nederland al polderend complexe vraagstukken aanpakt is daar het bewijs van. Dit artikel laat zien dat Nederland zichzelf uitstekend op de kaart zet in vergelijking met andere landen en haar burgers daarmee een groot plezier doet.
In de 2019-editie van mijn General Government Performance Index (GGPI) focus ik op de invloed die politieke systemen als regeringsvorm en kiesstelsel hebben op de kwaliteit van het overheidsbestuur. Meer in het bijzonder probeer ik te zien of er een relatie is tussen deze componenten en de hoogte van voor burgers relevante overheidsprestaties en inkomens(on)gelijkheid. Daarnaast presenteer ik in dit artikel de uitkomsten van de GGPI 2019.
Weer verstrijkt er een Brexit-deadline zonder uitkomst. Alles en iedereen zit elkaar dwars in het Brexit-dossier. Met een beroep op de volkswil, tracht Boris Johnson een oplossing te forceren. Dit artikel probeert te achterhalen wat het 'volk' nu precies wilde toen het voor 'Leave' stemde. Dat blijkt in ieder geval iets heel anders te zijn dan wat de harde brexiteers zo graag willen …
In mijn vorige bijdrage schreef ik over de grote invloed van zelfstandige bestuursorganen (zbo's) op onze samenleving. Ter toelichting gaf ik het voorbeeld van het beleid van DNB rond de rekenrente voor pensioenverplichtingen. Door dit beleid vreest menig pensioengerechtigde inmiddels voor de waarde(vastheid) van zijn pensioen. In dit artikel bekijk ik het zbo in zijn rol als controleur/toezichthouder. Ik ga in op de rol van de AFM als hoeder van verantwoorde hypotheekvertrekking. Haar invulling van het begrip zorgplicht leidt er feitelijk toe dat banken geen, of slechts mondjesmaat, hypotheken aan hardwerkende zelfstandigen en vermogende particulieren verstrekken. Verder lijkt het er steeds meer op dat het circus van zbo's die toezien op de zorg, het werken daar inmiddels letterlijk onmogelijk heeft gemaakt. Het is tijd voor een herbezinning op de rol van het zbo als controleur.
Hoe wordt vastgesteld of pensioenfondsen voldoende solvabel zijn om aan de gewekte verwachtingen van hun deelnemers te voldoen? Welke krachten spelen een rol bij het al dan niet toekennen van een hypotheek door een bank? Wie bepaalt dat individuele huisartsen zich niet als collectief mogen organiseren in hun onderhandelingen met machtige ziektekostenverzekeraars? Maatschappelijk zeer relevante kwesties, waarop direct democratisch toezicht ontbreekt. Hoe kan dat en hoe erg is dit? In dit en een volgend artikel ga ik er dieper op in.
Hoe is het mogelijk dat de Verenigde Staten een president hebben die anno 2019 meent met een racistische boodschap succesvol de presidentsverkiezingen van 2020 in te kunnen gaan? In dit artikel probeer ik dat te ontrafelen. Alles overziende heeft het er alle schijn van dat Trump, zolang hij gevrijwaard blijft van justitiële, publicitaire of economische tegenwind, in 2021 gewoon aan zijn tweede termijn beginnen kan.
Een nieuwe eerste minister, nieuwe kansen! Johnsons verkiezing als leider van de Conservatieve partij levert hem ook het hoogste politieke ambt van het Verenigd Koninkrijk op. De Brexit zat onder May volkomen op slot, dus verandering was noodzakelijk. In deze aflevering van de Brexit-monitor schets ik de dilemma’s en uitdagingen die Johnson te wachten staan. Gaat hij de geschiedenis in als joker of worden we verrast en blijkt er een staatsman in hem te schuilen?
Wat is er terechtgekomen van de idealen die het noodzakelijk maakten dat de Amerikaanse kolonisten zich afscheidden van de Britten in 1776? Hoe bijzonder waren deze idealen, die het fundament vormden voor de Amerikaanse droom en wie konden zich warmen in het licht daarvan? Waar staan deze idealen nu voor en wie strekken ze tot voorbeeld? Op deze vragen probeer ik in dit artikel een antwoord te vinden.
Met de verkiezingen voor het Europees Parlement voor de deur (23-26 mei) is het goed te reflecteren waarom ‘Europa’ mijn (en onze) steun en aandacht verdient. Maar ook, wat beter kan en moet! Waar zitten pijnpunten en wat kunnen we daaraan doen? In dit artikel probeer ik daar een antwoord op te vinden.
Sir Winston Churchill zou zich omdraaien in zijn graf. Als de Battle of Britain een hoogtepunt was in opofferingsgezindheid van zo weinigen voor de toekomst van zo velen in het Verenigd Koninkrijk en daarbuiten, dan is de Brexit daar het tegenbeeld van. Nooit heeft het disfunctioneren van zo weinigen, de toekomst van zo velen op het spel gezet. Deze aflevering van de Brexit-monitor kijkt terug, stelt vast en kijkt (met gepaste schroom gezien de onvoorspelbaarheid der dingen) vooruit.
Wat er afgelopen maandag in Utrecht ook gebeurd is -schietincident, aanslag of terroristische daad-, met de reactiesnelheid en inzet van terreureenheden en andere (hulp)diensten was er voor het ongeoefende oog weinig mis. Desondanks zullen er ongetwijfeld fouten zijn gemaakt waarvan geleerd kan en moet worden. Vanochtend vroeg (dinsdag 19/3) kwam er al heel wat ongevraagd advies bij Mark Rutte en zijn medebestuurders binnen. Dit artikel geeft de media in overweging ook eens ernstig naar hun eigen reflexen en handelen te kijken.
Hoeveel mensen in Nederland weten waarvoor ze op 20 maart gaan stemmen? Het stembiljet geeft aan dat het voor de Provinciale Staten is, maar heel Den Haag is bezig met de vraag wat deze verkiezing doet met de samenstelling van de Eerste Kamer en de positie van het derde kabinet Rutte. Intussen is een staatscommissie bezig geweest om te onderzoeken hoe de betrokkenheid met de burger bij de politiek naar een hoger plan kan worden gebracht. Haar rapport (384 pagina’s dik) gaat politieke taboes uit de weg en zal daarom niets oplossen. In dit artikel beargumenteer ik dat de Eerste Kamer een groter obstakel voor onze democratie is dan op het eerste gezicht lijkt. Bovendien laat ik zien dat we heel goed zonder kunnen én de betrokkenheid van de burger bij de democratie naar een hoger plan kunnen brengen.
Naar aanleiding van mijn vorige artikel ‘Fifty shades of Brexit’ en mijn openbare brief aan de Europese Raad, heb ik vragen gekregen over de daarin geformuleerde oproep. De brief roept met name de EU op haar standpunt rond de Backstop te heroverwegen. Deze is niet acceptabel voor het Britse parlement en draagt ook overigens na ‘departure day’ 29 maart niet bij tot harmonie tussen de bij de Brexit betrokken partijen. Op de gerezen vragen ga ik in dit artikel verder in. Ook presenteer ik hierin de uitkomsten van mijn Brexit-monitor over het derde kwartaal 2018.
De 15de januari 2019 zou de geschiedenis ingaan als de dag dat het Verenigd Koninkrijk een historische beslissing nam over haar relatie met de Europese Unie …. ware het niet dat alles in dit dossier altijd anders uitpakt dan verwacht, terwijl er eigenlijk niets is veranderd. May zit er nog, de Brexit-deal is nog geenszins dood en de Britten blijven hopeloos verdeeld. In deze tussentijdse Brexit-update probeer ik de huidige situatie te duiden en doe ik enkele voorspellingen.