De EU is in overdrachtelijke zin het (achterklein)kind van het Humanisme en de Verlichting. Haar kernwaarden steken in toenemende mate positief af tegen de belofte van de (meer materialistische en individualistische) American Dream. Dat maakt haar uniek en het beschermen waard. Dit artikel werkt deze stelling uit en tracht ideeën aan te reiken voor het bereiken van de politieke volwassenheid van de EU op een wijze die recht doet aan haar idealen.
Credit: Kevin Ambrose for The Washington Post
De terugkeer van Donald Trump in het Witte Huis heeft veel duidelijk gemaakt over de impact die één persoon kan hebben op het door de Amerikanen zo doortimmerd en voor alleenheerschappij onaantastbaar gewaand systeem. Waar de opstellers van de grondwet meenden zich met hun inspanningen gevrijwaard te hebben van een tirannieke onderdrukker, belichaamd in koning George III, lijkt hun opzet zo’n 240 jaar na dato te falen. De koning is dood … lang leve Trump!
'Waar rechterlijke beslissingen tekort schieten, begint geweld’ (Hugo de Groot) - gebouw van De Hoge Raad der Nederlanden
De sociale en economische dynamiek van onze maatschappij zijn de afgelopen vijftig jaar enorm veranderd. Dit vraagt om en heeft geleid tot een wezenlijk andere rol van de overheid. Dit stuk onderzoekt welke gevolgen dit heeft gehad voor het wetgevende proces, de rechtspraak en de invloed daarvan op de samenleving. Ook veroorloof ik mij enige suggesties voor verbetering.
Na het recente failliet van het toeslagensysteem is het interessant te onderzoeken op welke wijze de welzijnsstaat zich herpakken kan. Is het mogelijk op een eerlijke en evenwichtige wijze een vangnet te creëren voor al diegenen die niet in staat of in de gelegenheid zijn zelfstandig in hun inkomen te voorzien? In dit artikel ga ik nader in op hetgeen aangeduid wordt met de term ‘Universal Basic Income’ (UBI), of in het Nederlands ‘basisinkomen’.
Is het Amerikaanse democratische systeem opgewassen tegen de schade die haar president aanricht met zijn niet aflatende beschuldigingen over verkiezingsfraude? Op korte termijn lijkt het goed te komen, maar hoe zit het met de lange termijneffecten? Dit artikel onderzoekt of de Amerikaanse democratie voldoende beschermd is tegen Trump en mensen zoals hij.
(Foto: Roberto Schmidt/AFP via Getty Images)
Onder de huidige president van de Verenigde Staten lijkt dat land in niets op wat de naam van het land suggereert. De absolute scheiding der geesten volgens partijlijnen, de raciale bubbels en vooroordelen, de beleving van feit en fictie, en de hypocrisie rond geloofsbeleving zorgen ervoor dat het lastig is nog iets gemeenschappelijks te vinden dat de Amerikanen bindt. Hoe erg is het werkelijk en wat mogen we verwachten van de toekomst?
Bron: ANP
Volgens de Economist Intelligence Unit leefde 5,7% van de wereldbevolking in 2019 in landen die als ‘volle democratieën’ bestempeld konden worden. In 2008 was dat nog 14,4%. Dit zou voor ons allen reden tot zeer grote zorg moeten zijn. Hoe kan dit en wat zegt dit over ons als burgers en over onze politici? Hebben wij de juiste electorale keuzes gemaakt en beschermen onze politici ons voldoende tegen onvrijheid, rechteloosheid en willekeur? In dit artikel onderzoek ik welke krachten ons bedreigen en wat de poort openzet naar datgene waar we 75 jaar geleden aan zijn ontsnapt.
Foto Bert Maat/ANP
In tijden van crisis ontdekt men de ware aard van leiders, samenlevingen en hun burgers. We hebben gezien dat er veel mensen zijn die zeer betrokken zijn, zich onbaatzuchtig en creatief inzetten voor de samenleving. Geweldig! Helaas zijn er ook zij, die zo verknocht zijn aan hun eigen hufterigheid dat zij menen de samenleving met hun opzichtige aanwezigheid te mogen belasten en er aanvullend beleid voor nodig is ons tegen hen te beschermen. Dit was voor mij aanleiding me in dit artikel nader te verdiepen in het begrip burgerschap.
Adam Zylgis (www.adamzyglis.com)
Wat moet je doen als keer op keer blijkt dat een organisatie wegkijkt als zij een faciliterende rol speelt bij handelingen die de levens van jonge mensen ingrijpend beïnvloedt? Nee, dit gaat niet over Facebook, maar over de katholieke kerk. Wordt het niet tijd dat de organisatie die decennialang willens en wetens heeft weggekeken bij misbruik en daders beschermd heeft en onderzoeken tegengewerkt, aangesproken wordt op haar handelen en nalaten in dezen? Dit artikel onderzoekt of daar juridisch mogelijkheden toe zijn.
Poster bij een Russische marinebasis in Tartus, Syrië met de tekst: "Het is tijd voor mannelijkheid en echte mannen"
Jaarlijks geven alle landen ter wereld het equivalent van het gezamenlijke bruto binnenlandse product van de 122 armste landen ter wereld, ofwel bijna $1.686 miljard uit aan het instandhouden en verbeteren van hun militaire macht. De Verenigde Staten zijn de grootste wapenexporteurs ter wereld met een marktaandeel dat zich beweegt rond de 30%. Inmiddels komt rond de 60% daarvan terecht in landen waar men het minder nauw neemt met de mensenrechten. Dit loopt regelmatig niet goed af, en het is niet overdreven te zeggen dat een aantal van de grootste brandhaarden die de wereld de afgelopen jaren teistert, mede terug te voeren is op ongelukkig en/of opportunistisch beleid van deze grootmacht. Dit neemt niet weg dat er meer partijen zijn die hierin een belangrijk aandeel hebben. In dit tweede deel van mijn drieluik over de internationale wapenhandel, focus ik me op Rusland en China.
Defence & Security Equipment International beurs 2015 (photo: www.defencephotography.com)
Wat geldt voor wapenbezit in handen van individuele burgers, geldt in versterkte mate voor wapentuig in handen van 'foute' regimes. De gevolgen kunnen verwoestend zijn. Liever dan zelf direct betrokken te raken bij complexe en vaak heilloze lokale conflicten, bewapenen grootmachten bij voorkeur regionale ‘bondgenoten’ om hun belangen ter plaatse te beschermen. Hiermee faciliteren zij een gevaarlijk Russisch roulette met de mensenrechten en levens van onschuldige burgers als inzet. De internationale gemeenschap is onmachtig hen adequaat te beschermen. Dit is al jaren zo en het zal ook niet snel anders worden. Deze schrijnende ‘self-fulfilling prophecy’ van het geopolitieke eigenbelang werk ik in drie delen uit. Dit is deel I.