De Westerse democratieën liggen onder vuur. Populisten slagen erin grote aantallen burgers te mobiliseren en los te weken van traditionele politieke stromingen binnen de samenleving. Met demagogische en provocerende retoriek worden simpele oplossingen in het vooruitzicht gesteld, maar een constructieve en open dialoog wordt vermeden. Zij zijn erop uit het vertrouwen in de rechtsstaat te ondermijnen. Zover mag het niet komen. In dit artikel houd ik een pleidooi voor het verdedigen van een van de grootste verworvenheden die we hebben: de rechtsstaat.
Nadat de uitslag van het Brexit-referendum in zijn volle omvang tot iedereen doordrong, bleek dat de Britten geen seconde hadden nagedacht op welke wijze de terugtrekking uit de Europese Unie dan wel zou moeten plaatsvinden. De opluchting was daarom ook groot dat de beurs, het Britse pond en de economie als geheel niet meteen in elkaar stortten. Sommigen beweren zelfs dat het allemaal wel mee gaat vallen. De vraag is echter of dit ook zo is naarmate de Brexit echt handen en voeten gaat krijgen. Om hier inzicht in te krijgen heb ik de Brexit-monitor samengesteld, die ik vanaf nu ieder kwartaal zal actualiseren.
De Amerikaanse presidentsverkiezingen hebben ons weer de ogen geopend voor de natuurwetten van het politieke bedrijf. Het is heel makkelijk met afgrijzen te reageren op de onbehouwen wijze waarop Trump zijn campagne heeft gevoerd. Feit is dat hij op de eindstreep meer kiesmannen achter zich heeft weten te verzamelen dan Clinton. In dit artikel probeer ik een beeld te krijgen van de mechanismes waarvan ik denk dat het populisme zich bedient om de gunst van een niet onaanzienlijk deel van de kiezers achter zich te vergaren en meen ik te zien hoe de traditionele politiek daar ook volop de deur voor open zet. Hier vallen lessen uit te leren, niet alleen voor de volgende verkiezingen in de VS, maar vooral ook voor ons in Nederland en Europa met een belangrijk verkiezingsjaar voor de boeg.
De euro is bijna niet meer uit ons dagelijks doen en laten weg te denken, het is een integraal en vanzelfsprekend onderdeel geworden van ons financieel handelen. De tijd dat we euro's nog terugrekenden naar de gulden ligt inmiddels een poos achter ons. Toch is de euro omstreden, zeker onder economen. Joseph Stiglitz, econoom en Nobelprijswinnaar, betoogt dat de euro de EU splijt. In dit artikel onderzoek ik de verschillende argumenten en afhankelijkheden en besluit ik met een suggestie om burgers meer betrokken te krijgen bij noodzakelijke hervormingen.
De afgelopen maand lag het kabinet onder vuur over het door haar gevoerde beleid met betrekking tot het bestrijden van de crisis. Met de komende verkiezingen in het vooruitzicht is dit niet verwonderlijk, maar opmerkelijk is wel dat ook de ING en de Rekenkamer hierin stelling namen. Hebben wij het slechter gedaan dan de ons omringende landen of doen we het juist goed? In dit artikel probeer ik feiten en perceptie te ontwarren en een lans te breken voor een objectievere, minder macro-economische benadering van het meten van overheidsprestaties.
In zijn ijver Amerika weer groot te maken, heeft Donald Trump het voor elkaar gekregen de Republikeinse partij (verder) te verdelen en kleiner te maken. Als hij onverhoopt tot president wordt gekozen, zal Amerika hetzelfde lot treffen. In dit artikel probeer ik een beeld te krijgen van de omvang van Trumps electorale basis (groter dan we denken!) en tracht ik me voor te stellen hoe Amerika er na vier jaar Trump uit zal zien (klein, in zichzelf gekeerd en kwetsbaar!).
De afgelopen drie maanden hebben twee referenda plaatsgevonden die beide, ieder op hun eigen wijze, een hoop stof hebben doen opwaaien. Sentimenten hebben het gewonnen van inhoud. De vraag is of de samenleving daar uiteindelijk beter van wordt. Toch kunnen volwassen democratieën niet zonder tegengeluid. Referenda horen daarbij, maar dan wel op andere wijze ingestoken. In dit artikel beargumenteer ik dat het te overwegen valt het referendum bindend te maken, de opkomstdrempel af te schaffen, maar de geldige uitkomst wel te koppelen aan een gekwalificeerde meerderheid.
Gedurende de komende twaalf maanden zal het nieuws in belangrijke mate worden gedomineerd door (de gevolgen van) een eventuele Brexit, de Amerikaanse presidentsverkiezingen en de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen. Een belangrijke rol zal daarbij worden opgeëist door gangmakers met een nationaal-populistische agenda ('Leave-EU', Trump en de PVV). Hoe heeft dit zover kunnen komen en waarom zijn politici zo onmachtig hier een antwoord op te formuleren? In dit artikel probeer ik antwoorden te vinden.
Nederland is dringend toe aan een herbezinning over het moeizame functioneren van de politiek. Het zal moeten werken aan het onder haar burgers vergroten van het nu relatief gebrekkige draagvlak voor de politiek en het vertrouwen daarin. Bovendien zal de slagkracht en de kwaliteit van het bestuur dienen te worden verbeterd. Het is essentieel dat de burger daarbij centraal staat en niet de belangen van de gevestigde politieke orde. Met dit artikel meng ik me in de discussie en doe ik suggesties voor noodzakelijke hervormingen.
Turkije speelt een belangrijke rol bij de beheersing van de vluchtelingenstroom uit het door geweld en religieus fanatisme geteisterde Midden-Oosten. De EU heeft hier zwaar op ingezet. Naar nu blijkt heeft men mogelijk met de verkeerde regeringsleider in Ankara gesproken. Premier Davutoglu heeft zijn positieve opstelling jegens de EU moeten bekopen met zijn (afgedwongen?) vertrek als partijleider. Welke gevolgen heeft dit voor onze betrekkingen met het Turks leiderschap en Turkije in het algemeen?
Dit is (waarschijnlijk!) mijn laatste artikel over het Oekraïne referendum. Zoals de verhoudingen nu staan is er een nipte 32% opkomst en is ca. 61% van de stemmen uitgebracht tegen de Wet tot goedkeuring van de Associatieovereenkomst. Dit noopt tot een korte reactie.
Op 6 april gaan de stemhokjes open. De vraag ligt dan voor of wij, de kiezer, ‘voor of tegen de wet tot goedkeuring van het de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne’ zijn. Dit referendum roept wel een aantal vragen op. Vragen die ik in een aantal artikelen heb aangekaart. In dit laatste artikel vraag ik me af of het verstandig is niet te stemmen of juist wél. Tipje van de sluier: maak van het ‘EU-referendum’, een ‘GeenStijl-referendum’.
In mijn vorige bijdrage ging ik in op de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne zelf. In dit artikel gaat het om de vraag die tot hét thema van het referendum is gemaakt. Is ‘Europa’ werkelijk zo ondemocratisch als beweerd wordt door het GeenStijl-kamp? Ik tracht in dit stuk inzicht te krijgen in de argumenten die zij aanvoeren om dat standpunt te onderbouwen. Op basis daarvan probeer ik de vraag te beantwoorden of Europa echt ondemocratisch is.
Dit is het tweede artikel in mijn zoektocht een antwoord te vinden op de vraag ‘voor of tegen de Wet tot goedkeuring van de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne’ te stemmen. In dit artikel probeer ik me een beeld te vormen over de inhoud en implicaties van de voorliggende associatieovereenkomst met Oekraïne met het doel voor mijzelf een gefundeerd stemadvies te formuleren.
Op 6 april zal er een nationaal raadgevend referendum gehouden worden waarin aan de Nederlandse kiezer gevraagd wordt of hij "voor of tegen de Wet tot goedkeuring van de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne" is. Dit referendum roept wel een aantal vragen op. Vragen die ik in een aantal artikelen wil aankaarten. In dit artikel houd ik me bezig met het gegeven dat GeenPeil het raadplegend referendum willens en wetens kaapt voor een oneigenlijk doel, de vraag hoe dat de toegevoegde waarde van een referendum beïnvloedt en wat daar mogelijk tegen te doen is.
Als je de kranten leest lijkt er veel fout te gaan in 'Den Haag' en misschien is dat deels ook wel zo. De vraag is echter of dit beeld terug te voeren is op de inrichting van ons staatsbestel, de kwaliteit van onze volksvertegenwoordiging of door het vermogen van de media de vinger telkens op de zere plek te leggen. Mogelijk is het wel een wisselwerking tussen deze drie. In dit artikel probeer ik aan de hand van een antieke beeldspraak inzicht te krijgen in het functioneren van ons huidige politieke bestel. Tevens tracht ik vast te stellen waar verandering moet plaatsvinden om hier verbetering in te brengen.
Op 2 februari hebben de Britten hun onderhandelingen afgerond met de EU inzake de herziening van hun verdragsverplichtingen. Dit heeft niet het resultaat opgeleverd waar Cameron op had gehoopt. Het heeft er alle schijn van dat hiervan vooral anti-EU-bewegingen in het Verenigd Koninkrijk garen spinnen. Ook bestaat er een reëel risico dat de overeenkomst koren op de molen is voor anti-Europa partijen op het vasteland van Europa. In dit artikel ga ik in op de geschiedenis en omstandigheden van de Britse deelname aan de EU, haar wens de voorwaarden van het lidmaatschap te herzien, de overeenkomst van 2 februari en de implicaties die deze mogelijk heeft voor zowel Cameron, de Britten als de EU zelf.
Binnenkort barst de strijd om het Amerikaanse presidentschap in alle hevigheid los. Een strijd die dit jaar weer zeer spannend belooft te worden en waarbij van alles mogelijk is. De outsider en onorthodoxe Donald Trump wordt door het gehele politieke establishment en ‘weldenkende’ deel van de wereld beschimpt en weggeschreven, maar wat nu als hij zich desondanks weet te onttrekken aan de zwaartekracht van de politieke conventie? In dit blog probeer ik me een beeld te vormen van de kansen, de omstandigheden en eventuele gevaren als Trump tegen de verdrukking en verwachting in, toch de verkiezing wint.