Nu het kabinet gevallen is en in november Tweede Kamerverkiezingen gehouden worden, zal de opvatting dat Nederland na dertien jaar ‘Rutte’ is afgegleden richting neoliberale hel, weer vaak te horen zijn. Wat is neoliberalisme eigenlijk? Klopt deze frame wel of is er iets anders aan de hand? In dit artikel tracht ik hiervan een beeld te krijgen.
Bron: uberturco.com
Drie jaar nadat de Brexit een feit werd is het tijd om stil te staan bij de resultaten van deze dramatische stap. Zijn de verwachtingen waargemaakt, is de eenheid binnen de gelederen binnen de conservatieve partij na de zo giftige strijd voorafgaande aan het feitelijk uit de EU stappen geslecht? Hoe doet premier Rishi Sunak het? In deze editie van de Brexitmonitor probeer ik daar achter te komen.
De Russische inval in Oekraïne heeft tot nu toe alleen maar verliezers opgeleverd. Buiten alle ellende die deze strijd brengt, heeft het ons ook het belangrijke besef gebracht dat wij wel erg kwetsbaar zijn in onze energiepositie. Er is wat dat betreft nog een lange weg te gaan. Wat is nodig om zowel duurzaam in onze totale energiebehoefte te kunnen voorzien als om energiezekerheid te kunnen garanderen? In hoeverre is de olie- en milieulobby medeverantwoordelijk voor de klimaatcrisis en de vele broeikasgasdoden en de grote gezondheidsschade van koolstofuitstoot? In dit stuk doe ik een poging op die vragen antwoorden te vinden.
'Waar rechterlijke beslissingen tekort schieten, begint geweld’ (Hugo de Groot) - gebouw van De Hoge Raad der Nederlanden
De sociale en economische dynamiek van onze maatschappij zijn de afgelopen vijftig jaar enorm veranderd. Dit vraagt om en heeft geleid tot een wezenlijk andere rol van de overheid. Dit stuk onderzoekt welke gevolgen dit heeft gehad voor het wetgevende proces, de rechtspraak en de invloed daarvan op de samenleving. Ook veroorloof ik mij enige suggesties voor verbetering.
COVID-19 heeft inmiddels, met ca. negen maanden te gaan tot de Tweede Kamerverkiezingen, geleid tot een eigen dynamiek binnen het politieke bedrijf. Was de oppositie in eerste instantie gedwongen een plek aan de zijlijn te aanvaarden, nu gaat het er vooral om politieke punten te scoren. Met de opleving van COVID-19 is dit een gevaarlijk spel, met mogelijk ernstige gevolgen. Dit artikel belicht hoe Wilders er op 12 augustus in slaagde de regering in verlegenheid te brengen en de oppositie voor zijn karretje te spannen.
Bron: Aspen Review - issue 3/2013
Europa zit zichzelf in de weg. Iedere crisis maakt de EU bleker, machtelozer en meer kwetsbaar. Zelfs de grootste optimist moet toegeven dat de rek eruit is. Het uiteen laten vallen van de EU is echter geen optie; het staat gelijk met politieke zelfvernietiging. Het is tijd voor een nieuwe impuls. De coronacrisis is wellicht de katalysator die daarvoor zorgen kan. In dit artikel stel ik een diagnose en schrijf ik een recept uit voor herstel.
Foto Bert Maat/ANP
In tijden van crisis ontdekt men de ware aard van leiders, samenlevingen en hun burgers. We hebben gezien dat er veel mensen zijn die zeer betrokken zijn, zich onbaatzuchtig en creatief inzetten voor de samenleving. Geweldig! Helaas zijn er ook zij, die zo verknocht zijn aan hun eigen hufterigheid dat zij menen de samenleving met hun opzichtige aanwezigheid te mogen belasten en er aanvullend beleid voor nodig is ons tegen hen te beschermen. Dit was voor mij aanleiding me in dit artikel nader te verdiepen in het begrip burgerschap.
In mijn vorige bijdrage schreef ik over de grote invloed van zelfstandige bestuursorganen (zbo's) op onze samenleving. Ter toelichting gaf ik het voorbeeld van het beleid van DNB rond de rekenrente voor pensioenverplichtingen. Door dit beleid vreest menig pensioengerechtigde inmiddels voor de waarde(vastheid) van zijn pensioen. In dit artikel bekijk ik het zbo in zijn rol als controleur/toezichthouder. Ik ga in op de rol van de AFM als hoeder van verantwoorde hypotheekvertrekking. Haar invulling van het begrip zorgplicht leidt er feitelijk toe dat banken geen, of slechts mondjesmaat, hypotheken aan hardwerkende zelfstandigen en vermogende particulieren verstrekken. Verder lijkt het er steeds meer op dat het circus van zbo's die toezien op de zorg, het werken daar inmiddels letterlijk onmogelijk heeft gemaakt. Het is tijd voor een herbezinning op de rol van het zbo als controleur.
De zorg stond vorige week vol in de aandacht. Er zijn veel meningen, maar het valt op dat deze, zoals zo vaak in deze tijd van informatieovervloed, niet altijd zijn gegrond op feiten. Tevens lijkt het erop dat ons systeem wordt weggezet als ontoereikend en dat ‘de markt’ niet te vertrouwen is. In dit blog tracht ik een aantal feiten op een rijtje te zetten ten aanzien van de vrije artsenkeuze en de zorg in het algemeen.
Hoe staan we ervoor als het gaat om de kwaliteit van ons zorgsysteem? Het gekreun, met name op de radio, ingegeven door de jaarlijkse heroriëntatie op de zorgpolis doet vermoeden dat er een hoop te winnen is. Is het werkelijk zo erg, waar staan de media in dit debat en wat moeten we doen om (nog) beter te worden en ons systeem betaalbaar te houden?
