De 15de januari 2019 zou de geschiedenis ingaan als de dag dat het Verenigd Koninkrijk een historische beslissing nam over haar relatie met de Europese Unie …. ware het niet dat alles in dit dossier altijd anders uitpakt dan verwacht, terwijl er eigenlijk niets is veranderd. May zit er nog, de Brexit-deal is nog geenszins dood en de Britten blijven hopeloos verdeeld. In deze tussentijdse Brexit-update probeer ik de huidige situatie te duiden en doe ik enkele voorspellingen.
Is er nu wel of geen voortgang geboekt in de Brexit-onderhandelingen de afgelopen week? De berichten zijn vaag en de details dun. Is dit rook en waar is dan het vuur? Het weinige wat er naar buiten komt na een tijd van relatieve stilte (‘the tunnel’ zoals de Britten dit noemen) suggereert dat vooruitgang is geboekt over de Ierse grenskwestie en financiële diensten. Hoewel de Brexit volgens mij nog steeds een belachelijk idee is, is een deal beter dan geen deal. In dit artikel geef ik aan de hand van een vergelijking tussen Ierland en het Verenigd Koninkrijk aan waarom. Ook zijn de uitkomsten van het 2dekwartaal 2018 van de Brexit-monitor binnen.
Als de afgelopen maanden al zwaar drukten op Theresa May, dan is zeker dat het de komende maanden niet makkelijker wordt. May moet, om tegemoet te komen aan het door het parlement zwaarbevochten recht op inspraak over de uitkomst van de Brexit, in oktober ‘haar’ deal met de EU hebben gesloten als ze niet het risico wil lopen op B(rexit)-day 29 maart 2019 met lege handen te komen te staan. Op basis van de huidige uitgangspunten gaat dat niet lukken. Is er een plan B?
Iedere drie maanden maak ik op deze plaats de balans op in het Brexit-dossier. Telkens verwacht ik dat de Britse eerste minister Theresa May door haar politieke achterban in het Lagerhuis naar huis gestuurd wordt. Iedere keer weet ze de dans te ontspringen. Ondanks haar zwakke leiderschap, besluiteloosheid en slechte politieke intuïtie, blijken haar tegenstanders zo verdeeld te zijn dat zij nog even mag blijven zitten. De vraag is: hoe lang nog? Er is nogal wat aan de hand en in deze editie van de Brexit-monitor probeer ik daar op hoofdlijnen wat overzicht in te brengen.
De Brexit-countdown teller is op 29 maart jl. gaan tikken en zal eind maart 2019 resulteren in het vertrek van het Verenigd Koninkrijk (VK) uit de EU. Tussen deze twee datums moet nog een hoop gebeuren, wil dat vertrek niet een verwoestend spoor van onduidelijkheden, frustraties, beschadigde relaties, handelsbarrières, onbetaalde rekeningen en dergelijke achterlaten. Deze editie van de Brexit-monitor gaat uitgebreid in op de toenemende druk die dit proces van alle kanten zet op de Britse regering en hoe lastig het voor haar is zich hiertegen te verweren.
De kiezer blijft een onvoorspelbaar wezen en ook dit keer lijken de conservatieve strategen zich te hebben vergist in de wil van het Britse volk. De positie van premier May is verder verzwakt. Welke gevolgen heeft dat voor de Brexit-onderhandelingen met de EU? In deze aflevering van de Brexit-monitor probeer ik daar een antwoord op te vinden en breng ik in kaart hoe de economieën van Groot-Brittannië, Nederland en de Europese Unie tot en met het eerste kwartaal van 2017, op een aantal voor de gevolgen van de Brexit belangrijke parameters hebben gereageerd.
De Brexit is een feit en de spanningen lopen op, zowel in Groot-Brittannië als aan de andere kant van het Kanaal. Partijen positioneren zich voor de onderhandelingen over de Britse uittreding uit de Europese Unie en het is duidelijk dat de uitgangspunten nogal verschillend zijn. Mijn Brexit monitor volgt de politieke bewegingen van de Britten en kijkt op basis van de nu bekende cijfers (tot en met het vierde kwartaal 2016) hoe de Britse economie reageert op de Brexit.
Hoe is het de Britten politiek vergaan nadat ze zich op 23 juni 2016 uitspraken voor het uittreden uit de EU? Zijn er, zonder dat er nog concrete stappen zijn gezet in die richting, al indicaties hoe de economie reageert op het vooruitzicht de EU de rug toe te keren? Mijn Brexit monitor volgt de politieke bewegingen van de Britten en kijkt op basis van de nu bekende cijfers (tot en met het derde kwartaal 2016) hoe de Britse economie reageert op de Brexit.
Nadat de uitslag van het Brexit-referendum in zijn volle omvang tot iedereen doordrong, bleek dat de Britten geen seconde hadden nagedacht op welke wijze de terugtrekking uit de Europese Unie dan wel zou moeten plaatsvinden. De opluchting was daarom ook groot dat de beurs, het Britse pond en de economie als geheel niet meteen in elkaar stortten. Sommigen beweren zelfs dat het allemaal wel mee gaat vallen. De vraag is echter of dit ook zo is naarmate de Brexit echt handen en voeten gaat krijgen. Om hier inzicht in te krijgen heb ik de Brexit-monitor samengesteld, die ik vanaf nu ieder kwartaal zal actualiseren.
De Amerikaanse presidentsverkiezingen hebben ons weer de ogen geopend voor de natuurwetten van het politieke bedrijf. Het is heel makkelijk met afgrijzen te reageren op de onbehouwen wijze waarop Trump zijn campagne heeft gevoerd. Feit is dat hij op de eindstreep meer kiesmannen achter zich heeft weten te verzamelen dan Clinton. In dit artikel probeer ik een beeld te krijgen van de mechanismes waarvan ik denk dat het populisme zich bedient om de gunst van een niet onaanzienlijk deel van de kiezers achter zich te vergaren en meen ik te zien hoe de traditionele politiek daar ook volop de deur voor open zet. Hier vallen lessen uit te leren, niet alleen voor de volgende verkiezingen in de VS, maar vooral ook voor ons in Nederland en Europa met een belangrijk verkiezingsjaar voor de boeg.
Op 2 februari hebben de Britten hun onderhandelingen afgerond met de EU inzake de herziening van hun verdragsverplichtingen. Dit heeft niet het resultaat opgeleverd waar Cameron op had gehoopt. Het heeft er alle schijn van dat hiervan vooral anti-EU-bewegingen in het Verenigd Koninkrijk garen spinnen. Ook bestaat er een reëel risico dat de overeenkomst koren op de molen is voor anti-Europa partijen op het vasteland van Europa. In dit artikel ga ik in op de geschiedenis en omstandigheden van de Britse deelname aan de EU, haar wens de voorwaarden van het lidmaatschap te herzien, de overeenkomst van 2 februari en de implicaties die deze mogelijk heeft voor zowel Cameron, de Britten als de EU zelf.