Het is geen nieuws dat commerciële belangen het steeds vaker afleggen tegen de (privacy)rechten van gebruikers van sociale media. Het is nog zorgelijker als hiermee ook het functioneren van de democratie in het geding komt. In dit artikel zoek ik dit uit en neem ik stelling voor het aanspreken van de socialemedianetwerken op hun verantwoordelijkheid voor het bewaken van onze democratie.
Democratie in Amerika: demonstreren in Charlottesville ter verdediging van 'blanke' rechten (Foto: Chip Somodevilla/Getty Images)
Trump heeft zijn presidentschap opgehangen aan zijn belofte Amerika weer groots te maken. Partijen zijn verdeeld over de vraag of hij daar enige voortgang mee boekt. Naast de belofte van de ‘American Dream’ was de grootsheid van de Verenigde Staten ooit ook voor een belangrijk deel gebaseerd op de democratische principes waar het land zich vooral sinds de Tweede Wereldoorlog op voorstond. Hoe is het daarmee eigenlijk feitelijk gesteld en welke invloed heeft het handelen en nalaten van Trump daar sinds zijn verkiezing op? Binnenkort zullen we het zeker weten als de editie van de EIU Democracy Index over 2017 uitkomt. In dit artikel probeer ik daar alvast een voorschot op te nemen.
Poster bij een Russische marinebasis in Tartus, Syrië met de tekst: "Het is tijd voor mannelijkheid en echte mannen"
Jaarlijks geven alle landen ter wereld het equivalent van het gezamenlijke bruto binnenlandse product van de 122 armste landen ter wereld, ofwel bijna $1.686 miljard uit aan het instandhouden en verbeteren van hun militaire macht. De Verenigde Staten zijn de grootste wapenexporteurs ter wereld met een marktaandeel dat zich beweegt rond de 30%. Inmiddels komt rond de 60% daarvan terecht in landen waar men het minder nauw neemt met de mensenrechten. Dit loopt regelmatig niet goed af, en het is niet overdreven te zeggen dat een aantal van de grootste brandhaarden die de wereld de afgelopen jaren teistert, mede terug te voeren is op ongelukkig en/of opportunistisch beleid van deze grootmacht. Dit neemt niet weg dat er meer partijen zijn die hierin een belangrijk aandeel hebben. In dit tweede deel van mijn drieluik over de internationale wapenhandel, focus ik me op Rusland en China.
Defence & Security Equipment International beurs 2015 (photo: www.defencephotography.com)
Wat geldt voor wapenbezit in handen van individuele burgers, geldt in versterkte mate voor wapentuig in handen van 'foute' regimes. De gevolgen kunnen verwoestend zijn. Liever dan zelf direct betrokken te raken bij complexe en vaak heilloze lokale conflicten, bewapenen grootmachten bij voorkeur regionale ‘bondgenoten’ om hun belangen ter plaatse te beschermen. Hiermee faciliteren zij een gevaarlijk Russisch roulette met de mensenrechten en levens van onschuldige burgers als inzet. De internationale gemeenschap is onmachtig hen adequaat te beschermen. Dit is al jaren zo en het zal ook niet snel anders worden. Deze schrijnende ‘self-fulfilling prophecy’ van het geopolitieke eigenbelang werk ik in drie delen uit. Dit is deel I.
De Amerikaanse presidentsverkiezingen hebben ons weer de ogen geopend voor de natuurwetten van het politieke bedrijf. Het is heel makkelijk met afgrijzen te reageren op de onbehouwen wijze waarop Trump zijn campagne heeft gevoerd. Feit is dat hij op de eindstreep meer kiesmannen achter zich heeft weten te verzamelen dan Clinton. In dit artikel probeer ik een beeld te krijgen van de mechanismes waarvan ik denk dat het populisme zich bedient om de gunst van een niet onaanzienlijk deel van de kiezers achter zich te vergaren en meen ik te zien hoe de traditionele politiek daar ook volop de deur voor open zet. Hier vallen lessen uit te leren, niet alleen voor de volgende verkiezingen in de VS, maar vooral ook voor ons in Nederland en Europa met een belangrijk verkiezingsjaar voor de boeg.
In zijn ijver Amerika weer groot te maken, heeft Donald Trump het voor elkaar gekregen de Republikeinse partij (verder) te verdelen en kleiner te maken. Als hij onverhoopt tot president wordt gekozen, zal Amerika hetzelfde lot treffen. In dit artikel probeer ik een beeld te krijgen van de omvang van Trumps electorale basis (groter dan we denken!) en tracht ik me voor te stellen hoe Amerika er na vier jaar Trump uit zal zien (klein, in zichzelf gekeerd en kwetsbaar!).