De EU is in overdrachtelijke zin het (achterklein)kind van het Humanisme en de Verlichting. Haar kernwaarden steken in toenemende mate positief af tegen de belofte van de (meer materialistische en individualistische) American Dream. Dat maakt haar uniek en het beschermen waard. Dit artikel werkt deze stelling uit en tracht ideeën aan te reiken voor het bereiken van de politieke volwassenheid van de EU op een wijze die recht doet aan haar idealen.
Cartoon by stephff
Als Donald Trump ergens goed in is, dan is het wel in het opstoken van vuurtjes en mensen op de kast jagen. Een van zijn laatste wapenfeiten is het rekruteren van Rusland als ‘enforcer’ om NAVO-landen die hun defensie-uitgaven niet boven het niveau van 2% van het bbp brengen, achter hun broek te zitten. De vraag is echter wie er nu echt aan de touwtjes trekt, hoe ons dat raakt en wat wij ertegen kunnen inbrengen. Dit artikel gaat op zoek naar antwoorden.
Bron: Jon Berkeley - PA
De inval van Rusland in Oekraïne dwingt de EU tot zelfreflectie op haar waarden, haar doelstellingen, haar afhankelijkheid van andere staten en de wijze waarop ze hieraan invulling wil geven en mee om wil gaan. In dit artikel tracht ik de (on)mogelijkheden te verkennen en suggesties te doen voor noodzakelijke aanpassingen aan het EU-verdrag en de wijze waarop met de nieuwe geopolitieke realiteit om zou kunnen worden gegaan.
Het nieuwe NAVO hoofdkwartier in Brussel (bron: dpa)
De NAVO is een van de grootste supranationale organisaties ter wereld die vooral in de 20ste eeuw meer dan eens haar bestaansrecht heeft bewezen. Gezamenlijke kracht is macht en dat moet vooral zo blijven. De laatste tijd lijkt het vooral om (meer) geld te gaan en minder om de vraag hoe we ons wapenen tegen de nieuwe gevaren die onze vrijheid en veiligheid bedreigen. In dit artikel pleit ik na een rondgang langs doelstelling, feiten en prestaties van de NAVO voor een krachtige heroriëntatie op doel en effectiviteit van de organisatie.