De vorig jaar aangenomen Accountantswet en de recente voorstellen van de EU inzake verplichte periodieke roulatie van accountantskantoor en beperking van adviesdiensten, voorzien in een oplossing die het werkelijke probleem van falende controles niet echt bij de horens te vat. Daarnaast dreigt Nederland zich buiten de norm te plaatsen en iconische ondernemingen het land uit te jagen als ze vasthoudt aan een eigen, buiten de Europese werkelijkheid in stand te houden, wetgeving.
Algemeen Nut Beogende Instellingen (ANBI's) dragen zonder winstoogmerk bij aan een betere samenleving. Uit hoofde daarvan genieten zij bepaalde fiscale vrijstellingen, waaronder in de Omzetbelasting. Jammer en onrechtvaardig is dat het geld dat wij als burgers aan deze instellingen schenken, alsnog belast wordt met Omzetbelasting als zij samenwerken om nog efficiënter en professioneler te zijn. Dat moet toch anders kunnen?
Hoe staan we ervoor als het gaat om de kwaliteit van ons zorgsysteem? Het gekreun, met name op de radio, ingegeven door de jaarlijkse heroriëntatie op de zorgpolis doet vermoeden dat er een hoop te winnen is. Is het werkelijk zo erg, waar staan de media in dit debat en wat moeten we doen om (nog) beter te worden en ons systeem betaalbaar te houden?
Nederland maakt zich op voor een grote inzamelingsactie om de nood op de Filipijnen te helpen lenigen. Beelden van hulpbehoevende mensen doen het goed in de media en dat maakt dit tot een goed platform voor solidariteit en reality-tv (maar dan in het echt). De vraag is echter of, ondanks de huidige situatie, de werkelijke behoefte er één van de korte termijn is.
De politieke burgeroorlog die de Verenigde Staten teistert sinds in ieder geval het midden van het vorige decennium, dreigt in toenemende mate nu ook de wereldeconomie te raken. Net als het ontstaan van de banken crisis terug te voeren was op het vasthouden aan toen vooral economisch ideologische principes, is nu sprake van een sterk ideologisch verdeeld Congress wat het land in gijzeling houdt rond vrijwel ieder belangrijk thema op de politieke agenda. Dit brengt enorme risico's met zich mee.
Belgen blijken een aanmerkelijk positiever beeld hebben over hun vooruitzichten dan hun Nederlandse buren. Hoewel de hieraan ten grondslag liggende onderzoeken wat opzet betreft niet geheel identiek zijn en dit dus aanleiding kan geven tot afwijkingen viel mij echter het meest op dat de op televisie geïnterviewde Belgen zoveel positiever in het leven stonden dan de Nederlanders die hun somberheid dagelijks mogen spuien in vaderlandse de ether en op de buis. Wat zit hier achter?
Sinds de wereld op 11 september 2001 werd opgeschrikt door de monsterlijke aanslagen op New York en Washington, zijn door overheden flinke stappen gezet hun toegang tot data (telefoonverkeer, internet en e-mail) te versterken en vervolgens systematisch te analyseren. De recente onthullingen van Edward Snowden via The Guardian en The Washington Post over het Amerikaanse PRISM programma geven voor het eerst een indruk van de schaal en wijze waarop dit plaatsvindt.
Het artikel in het FD van 3 juni 2013 waarin onder de kop “Het stelsel van verdragen is onhoudbaar geworden” aandacht wordt besteed aan een onderzoek van Francis Weyzig naar de invloed van onze belastingverdragen op investeringsstromen richting ontwikkelingslanden, noopt mij tot het plaatsen van een aantal, naar mijn mening, inmiddels zeer noodzakelijke kanttekeningen bij deze materie.