Hoe kan het zijn dat politici soms totaal verrast worden door zaken die zich zo duidelijk aandienen? Waarom is feitenvrije politiek zo verleidelijk en tegelijkertijd zo gevaarlijk? Wat als percepties weersproken worden door de feiten; hoe lastig is dat voor politici? In dit artikel onderzoek ik aan de hand van een Iers voorbeeld de dilemma’s en breek ik een lans voor politiek leiderschap op basis van feiten, proportionaliteit en waarden.
Als je de kranten leest lijkt er veel fout te gaan in 'Den Haag' en misschien is dat deels ook wel zo. De vraag is echter of dit beeld terug te voeren is op de inrichting van ons staatsbestel, de kwaliteit van onze volksvertegenwoordiging of door het vermogen van de media de vinger telkens op de zere plek te leggen. Mogelijk is het wel een wisselwerking tussen deze drie. In dit artikel probeer ik aan de hand van een antieke beeldspraak inzicht te krijgen in het functioneren van ons huidige politieke bestel. Tevens tracht ik vast te stellen waar verandering moet plaatsvinden om hier verbetering in te brengen.