De Provinciale Statenverkiezingen zijn via de getrapt gekozen Eerste Kamer het periodieke breekijzer in de toch al fragiele nationale politieke verhoudingen op landelijk niveau. Hoe bevorderlijk is deze ‘reset’ eigenlijk voor (de bestuurbaarheid van) het land? In dit artikel probeer ik hierop een antwoord te vinden, ga ik in op de politieke actualiteit rond lang lopende hoofdpijndossiers, zie ik het bestuurlijke ‘midden’ versmallen door polariserende politieke partijen en vraag ik mij af of het ook anders kan.
Er is veel discussie in politiek Den Haag over het al dan niet functioneren van de politiek en over de relatie met de burger. Hoewel het waarschijnlijk past in de politieke cultuur, blijft het voor buitenstaanders bevreemdend dat opportunisme de overhand heeft en er weinig interesse lijkt te zijn om echte oplossingen te vinden voor bestaande problemen. In mijn vorige artikel heb ik getracht de oorzaken en gevolgen daarvan boven water te krijgen. In dit en een volgend artikel draag ik ideeën voor oplossingen aan die het voor burgers weer mogelijk zou moeten maken vertrouwen te krijgen in het politieke systeem. Dit artikel gaat over het systeem en de structuur van politieke vertegenwoordiging.