Als je de kranten leest lijkt er veel fout te gaan in 'Den Haag' en misschien is dat deels ook wel zo. De vraag is echter of dit beeld terug te voeren is op de inrichting van ons staatsbestel, de kwaliteit van onze volksvertegenwoordiging of door het vermogen van de media de vinger telkens op de zere plek te leggen. Mogelijk is het wel een wisselwerking tussen deze drie. In dit artikel probeer ik aan de hand van een antieke beeldspraak inzicht te krijgen in het functioneren van ons huidige politieke bestel. Tevens tracht ik vast te stellen waar verandering moet plaatsvinden om hier verbetering in te brengen.
Nederland wordt door de grote politieke versnippering in zowel de Tweede als de Eerste Kamer steeds onbestuurbaarder. Partijen profileren zich op partijpolitieke verschillen, waardoor het debat over bestuur belangrijker wordt dan de kwaliteit van het bestuur zelf. Nog even en we zakken weg in een groot moeras van politieke machteloosheid dat gevoed wordt door en drijft op een verouderd kiesstelsel. Aan de hand van een simulatie van het districtenstelsel naar Brits model in Nederlandse verhoudingen, onderzoek ik in dit blog de knelpunten in het Nederlandse politieke systeem, mogelijke alternatieven en varianten daarop. Het is echter in de eerste plaats een oproep aan de politiek haar verantwoordelijkheid nemen en te komen tot een bestuurbaarder Nederland.