Het is alsof in Nederland ten aanzien van bestuurders van financiële instellingen de sharia is ingevoerd. Op basis van vage normen zonder verifieerbaar gezag worden zij die het wagen in aanmerking te komen voor een te hoge vaste beloning of bonus, publiekelijk verbaal gestenigd. Voetballers zijn in dat licht een stuk beter af! De Tweede Kamer speelt een opmerkelijke rol, en treedt hierbij mijns inziens buiten haar taakstelling. Dat is ongezond en onwenselijk.  Dit neemt niet weg dat er wel degelijk overwegingen zijn die overheidsbemoeienis met de omvang en ijkpunten van de beloningen van bestuurders van financiële instellingen rechtvaardigen. In dit blog tracht ik aan te geven waar naar mijn mening, de grenzen van politiek aanvaardbare bemoeienis liggen.