Iedere drie maanden maak ik op deze plaats de balans op in het Brexit-dossier. Telkens verwacht ik dat de Britse eerste minister Theresa May door haar politieke achterban in het Lagerhuis naar huis gestuurd wordt. Iedere keer weet ze de dans te ontspringen. Ondanks haar zwakke leiderschap, besluiteloosheid en slechte politieke intuïtie, blijken haar tegenstanders zo verdeeld te zijn dat zij nog even mag blijven zitten. De vraag is: hoe lang nog? Er is nogal wat aan de hand en in deze editie van de Brexit-monitor probeer ik daar op hoofdlijnen wat overzicht in te brengen.
De meest recente versie van mijn jaarlijkse General Government Performance Index (GGPI 2017) laat zien dat de meeste landen in de zuidelijke EU-regio steeds verder gebukt gaan onder een alleen maar toenemende financieringslast en dat overheden steeds minder in staat zijn voor burgers relevante prestaties te leveren. Dit is zorgelijk en tast EU-verbanden aan en ondermijnt de cohesie tussen landen en burgers. Dit artikel poogt de vinger op de zere plek te leggen en oorzaak en gevolg in kaart te brengen.
De staatscommissie parlementair stelsel heeft deze week de thema’s benoemd die zij bij haar discussie over de hervorming van het Nederlandse politieke systeem aan de orde wil stellen en waarover ze input zoekt van burgers en deskundigen. Zoals uit een aantal eerdere artikelen van mijn hand blijkt, ligt dit onderwerp mij na aan het hart. Met dit artikel ga ik graag in op de 'uitnodiging' van de commissie te participeren in de dialoog door een bijdrage te leveren aan de discussie over de afstand die zou bestaan tussen ‘de burger’ en ‘de politiek’. Tevens doe ik een tweetal suggesties voor aanpassingen in ‘het systeem’ die beogen het begrip tussen wat politiek mogelijk is en wat ‘de burger’ wenst, te vergroten en de afstand tussen deze actoren te verkleinen.
Hoewel klimaatverandering de verkiezingsstrijd minder beheerst heeft dan waarschijnlijk zou moeten, is het zeker dat er in de kabinetsformatie nog harde noten over gekraakt zullen worden. Om in staat te zijn over de verschillende posities en uitkomsten zelfstandig een oordeel te vellen, heb ik mij ondergedompeld in het overvloedige maar niet altijd even toegankelijke materiaal over deze materie. De noodzaak tot actie kende ik uiteraard, maar de achterliggende harde feiten minder. Het zijn de bouwstenen geworden voor dit artikel over aanleiding tot, afspraken over en politieke dilemma's aangaande klimaatverandering en beleid.
De Partij van de Arbeid heeft bij de afgelopen verkiezingen ongelofelijk op haar kop gekregen en politieke analisten doen ons geloven dat deelname aan het crisiskabinet van Mark Rutte met de VVD de belangrijkste oorzaak is voor dit verlies. Ik denk dat er meer aan de hand is en dat de sociaaldemocratie in heel Noordwest-Europa onder vuur ligt. In dit artikel probeer ik deze gedachte te onderbouwen.
De verkiezingen staan voor de deur en het aantal kiezers dat zijn keus nog bepalen moet is zeer groot.Aan de verkiezingen doen 28 partijen mee en het valt niet mee door de bomen het bos nog te zien. Aan de hand van de doorrekening van de verkiezingsprogramma’s door het CPB, probeer ik in een viertal artikelen enig licht te creëren in deze duisternis. Dit is het vierde en laatste deel waarin ik mij tracht te verplaatsen in de denkbeeldige weg die een (in)formateur gedurende de formatie moet afleggen om een nieuwe regering te vormen.
De verkiezingen staan voor de deur en het aantal kiezers dat zijn keus nog bepalen moet is zeer groot. Aan de verkiezingen doen 28 partijen mee en het valt niet mee door de bomen het bos nog te zien. Aan de hand van de doorrekening van de verkiezingsprogramma’s door het CPB, probeer ik in een viertal artikelen enig licht te creëren in deze duisternis. Dit is het derde deel daarvan, waarin VVD, D66 en CDA centraal staan.
De verkiezingen staan voor de deur en het aantal kiezers dat zijn keus nog bepalen moet is zeer groot. Aan de verkiezingen doen 28 partijen mee en het valt niet mee door de bomen het bos nog te zien. Aan de hand van de doorrekening van de verkiezingsprogramma’s door het CPB, probeer ik in een viertal artikelen enig licht te creëren in deze duisternis. Dit is het tweede deel.
De verkiezingen staan voor de deur en het aantal kiezers dat zijn keus nog bepalen moet is zeer groot. Aan de verkiezingen doen 28 partijen mee en het valt niet mee door de bomen het bos nog te zien. Aan de hand van de doorrekening van de verkiezingsprogramma’s door het CPB, probeer ik in een viertal artikelen enig licht te creëren in deze duisternis. Dit is het eerste deel.
In Den Haag is deze week de democratie gered na grondig speurwerk van een integere en te goeder trouw opererende journalist (waar vind je ze nog?). Dankzij dit kordate optreden zal de PVV weer een hoop kiezers mogen verwelkomen, zal de oppositie nog verder wegzakken in de 10%-zone van de kiezersgunst en zal de VVD niet onbetrouwbaarder ervaren worden dan de partijen die opportunistisch, maar vooral ook kritiekloos het nieuwste boek van Bas Haan aan een hogere oplage moesten helpen. Iedere omgeving heeft haar eigen werkelijkheid: analyse van een Haagse bubbel.