Nederland wordt door de grote politieke versnippering in zowel de Tweede als de Eerste Kamer steeds onbestuurbaarder. Partijen profileren zich op partijpolitieke verschillen, waardoor het debat over bestuur belangrijker wordt dan de kwaliteit van het bestuur zelf. Nog even en we zakken weg in een groot moeras van politieke machteloosheid dat gevoed wordt door en drijft op een verouderd kiesstelsel. Aan de hand van een simulatie van het districtenstelsel naar Brits model in Nederlandse verhoudingen, onderzoek ik in dit blog de knelpunten in het Nederlandse politieke systeem, mogelijke alternatieven en varianten daarop. Het is echter in de eerste plaats een oproep aan de politiek haar verantwoordelijkheid nemen en te komen tot een bestuurbaarder Nederland.
In het laatste deel van mijn Reflecties op Europa, 'Pluriformiteit van de controle', ga ik in op de wijze waarop in Europa het wetgevende proces is georganiseerd en dan met name wie daarbij betrokken zijn. Ik verbaas me over het feit dat een burger in Malta 18 keer meer invloed heeft in de EU dan een burger in Duitsland, meen dat de taak van de Raad van de Europese Unie op de verkeerde plek is belegd en geef in overweging niet alleen de burgers, maar ook andere belanghebbenden te betrekken bij het proces van besluitvorming rond wetgeving.